Skarga na uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej

ORZECZNICTWO I ROZSTRZYGNIĘCIA NADZORCZE DLA SAMORZĄDÓW - SAS 5/2018

Wyrok Sądu Najwyższego z 18 października 2016 r., sygn. akt III SW 10/16

Zgodnie z art. 145 § 1 Kodeksu wyborczego, jeżeli Państwowa Komisja Wyborcza odrzuci sprawozdanie finansowe komitetu wyborczego, jego pełnomocnik finansowy ma prawo wnieść do Sądu Najwyższego skargę w terminie 14 dni od dnia doręczenia takiej uchwały.

Państwowa Komisja Wyborcza uchwałą z 11 lipca 2016 r., podjętą na podstawie art. 144 § 1 pkt 3 lit. c ustawy z 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy, odrzuciła sprawozdanie finansowe Komitetu Wyborczego (...) o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach finansowych tego Komitetu, w tym o uzyskanych kredytach bankowych i warunkach ich uzyskania, związanych z udziałem w wyborach do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzonych w dniu 25 października 2015 r.
Zgodnie z art. 145 § 1 Kodeksu wyborczego, jeżeli Państwowa Komisja Wyborcza odrzuci sprawozdanie finansowe komitetu wyborczego, jego pełnomocnik finansowy ma prawo wnieść do Sądu Najwyższego skargę w terminie 14 dni od dnia doręczenia takiej uchwały, przy czym upływ terminu określa art. 9 § 1 Kodeksu wyborczego wskazując, że ilekroć w kodeksie jest mowa m.in. o upływie terminu do wniesienia skargi, należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi w sądzie. Uchwała PKW w tym przedmiocie podlega doręczeniu komitetowi wyborczemu na wskazany przez niego adres, przy czym – zdaniem Sądu Najwyższego, wobec braku odrębnego uregulowania kwestii doręczeń w Kodeksie wyborczym, stosować należy w drodze analogii prawnej przepisy Rozdziału 8 kodeksu postępowania administracyjnego. Stosownie do art. 39 k.p.a. pisma doręcza się za pokwitowaniem przez operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, przy czym jednostkom organizacyjnym i organizacjom społecznym doręcza się pisma w lokalu ich siedziby do rąk osób uprawnionych do odbioru pism (art. 45 k.p.a.). W przypadku, gdy takie doręczenie nie jest możliwe, operator pocztowy przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej, zaś zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 44 § 1 i 2 k.p.a.).
W przypadku niepodjęcia przesyłki w tym terminie, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż 14 dni od daty pierwszego zawiadomienia – § 3 tego przepisu, a doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 44 § 4 k.p.a.). W rozpoznawanej sprawie uchwała PKW w dniu 12 lipca 2016 r. została wysłana listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru na adres siedziby Komitetu. Z adnotacji operatora pocztowego na kopercie wynika, że data awizowania miała miejsce w dniu 14 lipca 2016 r., a wobec bezskutecznego upływu tego terminu, w dniu 29 lipca 2016 r. została zwrócona nadawcy (z adnotacji tej nie wynika czy przesyłka była awizowana powtórnie). W tej sytuacji, stosownie do wskazanej wyżej regulacji prawnej, dokument przesłano ponownie listem poleconym
2 sierpnia 2016 r. Z adnotacji operatora pocztowego na kopercie wynika, że przesyłkę przekazano do doręczenia 4 sierpnia 2016 r., w tej też dacie awizowano przesyłkę po raz pierwszy, zaś powtórne awizo miało miejsce 12 sierpnia 2016 r. Również i w tym przypadku, wobec niepodjęcia przesyłki w wyznaczonym terminie, została ona zwrócona nadawcy 19 sierpnia 2016 r. W tej sytuacji, na podstawie wskazanych wyżej przepisów kodeksu postępowania administracyjnego uważa się, że doszło do doręczenia przesyłki w dniu 18 sierpnia 2016 r.
Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego 14-dniowy termin do złożenia skargi, jest zachowany tylko wówczas, gdy skarga została fizycznie wniesiona (złożona) przez pełnomocnika finansowego do Sądu Najwyższego w okresie 14 dni od dnia otrzymania postanowienia Państwowej Komisji Wyborczej, bądź w tym terminie dotarła do Sądu Najwyższego skarga wniesiona w drodze pocztowej (por. postanowienie z 14 czerwca 2016 r., III SW 6/16 – niepublikowane). W rozpoznawanej sprawie skarga pełnomocnika finansowego została złożona do Sądu Najwyższego w dniu 14 września 2016 r., a więc z przekroczeniem ustawowego 14-dniowego terminu.

SPIS TREŚCI

Wydawca: SKIBNIEWSKI MEDIA, Warszawa