„Przy dokonywaniu wymiaru podatku od nieruchomości,
dla organów podatkowych wiążące
są dane wynikające z ewidencji gruntów”

ORZECZNICTWO - SAS 7 / 2013

Wyrok NSA z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 1959/11

Naczelny Sąd Administracyjny po raz kolejny zajmował się znaczeniem ewidencji gruntów dla wymiaru podatku od nieruchomości podkreślając, że dane zawarte w ewidencji prowadzonej przez starostę są dla organu podatkowego wiążące, a organy podatkowe nie mogą dokonywać samodzielnych ustaleń w tej mierze. Co więcej NSA podkreślił, że od tej reguły nie zostały przewidziane żadne wyjątki, a zatem organy ustalające wysokość zobowiązań podatkowych nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane zawarte w ewidencji gruntów. Sąd powołał się w swoich rozważaniach na dotychczasowe bogate orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym na jedno z ostatnich orzeczeń odnoszących się do omawianej problematyki, tj. wyroku z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2511/10, w którym NSA podkreślał, że ewidencja gruntów i budynków, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie może stanowić przedmiotu merytorycznej oceny sądów administracyjnych w sprawie podatkowej, w której do sądu pierwszej instancji nie zostały, bo nie mogły zostać zaskarżone, odrębne od podatkowych akty lub czynności z zakresu prowadzenia wymienionej ewidencji. Również w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów z dnia 27 lutego 2012 r., NSA wyjaśnił, że jednym z przepisów, które znajdują się poza regulacją ustawy podatkowej, a mającym istotne znaczenie dla wymiaru podatku od nieruchomości jest właśnie ww. art. 21 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. W związku z tym opodatkowanie budynku lub jego części stawką podatku przewidzianą dla budynków mieszkalnych jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy w ewidencji gruntów i budynków budynek określony został jako mieszkalny.

Zarzuty dotyczące nieprawidłowości w ewidencji gruntów należy podnosić z kolei w odrębnym postępowaniu administracyjnym. NSA zauważył bowiem, że skoro – na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne – ewidencję gruntów i budynków prowadzą starostowie, to w postępowaniu administracyjnym przed właściwym starostą skarżący mogą przeprowadzić skuteczny przeciwdowód przeciwko treści dokumentu urzędowego jakim jest ewidencja budynków. Dopiero wówczas pojawi się możliwość zmiany opodatkowania.

I

Wydawca: SKIBNIEWSKI MEDIA, Warszawa