Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 1250/14. (2)

AKTUALNOŚCI / ORZECZNICTWO - SAS 4 / 2015

„Rada gminy zobowiązana jest badać motywy pracodawcy zamierzającego rozwiązać stosunek pracy z radnym oraz wyczerpująco się do nich ustosunkować w uzasadnieniu uchwały w sprawie wyrażenia zgody na rozwiązanie tego stosunku.”

Na wokandę WSA w Białymstoku trafiła sprawa rozwiązania stosunku pracy z radną zatrudnioną na stanowisku młodszego bibliotekarza w filii bibliotecznej. O wyrażenie zgody na zakończenie pracy zwróciła się dyrektor gminnej biblioteki publicznej wskazując, że radna wykorzystuje swoje stanowisko i działa na szkodę zakładu, co wpływa negatywnie na efektywność pracy biblioteki i psuje opinię w środowisku lokalnym. Podniosła, że jako pracodawca straciła całkowicie zaufanie do radnej jako pracownika, stąd też za uzasadnione uznała rozwiązanie z nią stosunku pracy.
Rada gminy uchwałą wyraziła zgodę na rozwiązanie stosunku pracy z radną, zaś w uzasadnieniu uchwały powołano treść art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym oraz wskazano, że została ona podjęta na skutek wniosku dyrektora gminnej biblioteki publicznej po złożeniu ustnych wyjaśnień przez radną oraz dyrektora biblioteki. W konkluzji uzasadnienia rada stwierdziła, iż mając na uwadze powód rozwiązania stosunku pracy z radną podany przez dyrektora, oraz fakt, iż pracodawca wykazał uchybienia ze strony skarżącej w wykonywaniu obowiązków pracowniczych, zasadne było wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radną.
WSA w Białymstoku stwierdził nieważność ww. uchwały. W uzasadnieniu Sąd zauważył, że uznanie pozostawione radzie gminy nie jest dowolne w sytuacji, gdy podstawą rozwiązania stosunku pracy są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, albowiem wówczas rada zobowiązana jest odmówić wyrażenia zgody (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2006 r., sygn. II OSK 194/06, z dnia 18 września 2008 r., sygn. II OSK 952/08, wyrok WSA w Krakowie z 22 października 2014 r. sygn. akt III SA/Kr 1339/14). Sąd podkreślił, że uchwała wymaga przeanalizowania wszystkich istotnych w sprawie okoliczności, które powinny być uwzględnione w jej uzasadnieniu, zaś najważniejszą jego częścią jest uzasadnienie faktyczne, które w szczególności powinno zawierać wskazanie tych faktów, które rada uznała, za decydujące dla wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym lub jego odmowy, a także przyczyn dla których inne okoliczności stanu faktycznego nie zostały uznane za relewantne dla rozstrzygnięcia (por. wyroki WSA w Kielcach z dnia 19 grudnia 2013 r. II SA/Ke 931/13, WSA we Wrocławiu z dnia 8 stycznia 2008 r., sygn. akt III SA/Wr 510/07, dostępne w CBOSA). Sąd podkreślił również, że motywy pracodawcy zamierzającego rozwiązać stosunek pracy z radnym muszą być badane, ponieważ od tych ustaleń zależy, czy gmina zobowiązana będzie odmówić wyrażenia zgody (zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu), czy też odmówi z innego powodu, albo wyrazi zgodę, kierując się okolicznościami konkretnego przypadku. Motywy zajętego stanowiska rady muszą zatem wynikać z treści uzasadnienia uchwały, mimo że formalnie obowiązek sporządzenia uzasadnienia uchwały nie został przez ustawodawcę wprost ustanowiony. Tymczasem w powołanej sprawie rada gminy w uzasadnieniu uchwały ograniczyła się do podania, że dyrektor gminnej biblioteki publicznej wystąpiła z wnioskiem o podjęcie uchwały wyrażającej zgodę na rozwiązanie stosunku pracy z radną, zacytowania przepisu art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym i dwóch orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego, oraz lakonicznego stwierdzenia, że podany przez dyrektora powód rozwiązania stosunku pracy z radną uzasadnia wyrażenie zgody przez radę gminy. Sąd ocenił, że przyczyny rozwiązania stosunku pracy przedstawione przez dyrektora biblioteki publicznej nie tylko nie zostały w wyczerpujący sposób ocenione przez radę, ale nie zostały nawet przytoczone w uzasadnieniu uchwały. Wszystko to spowodowało, że uchwała została uznana za niezgodną z prawem, co skutkowało stwierdzeniem jej nieważności. Wyrok nie jest prawomocny.

SPIS TREŚCI

Wydawca: SKIBNIEWSKI MEDIA, Warszawa