„Podatek od deszczu” - nowa opłata za usługi wodne

AKTUALNOŚCI / ANALIZY - KOMENTARZE - SAS 2 / 2018

Ustawa Prawo wodne i wydane do niej rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne wprowadzają regulacje prawne, na mocy których jednostki samorządu terytorialnego od 1 stycznia 2018 r. uprawnione są do pobierania opłaty nazywanej powszechnie „podatkiem od deszczu”.

Zgodnie z § 1 ust. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, jego przepisy określają jednostkowe stawki opłat za usługi wodne, w tym m.in. za:

  • zgodnie z pkt. 5 – w formie opłaty stałej za odprowadzanie do wód:

– wód opadowych lub roztopowych odprowadzanych do wód z otwartych lub zamkniętych systemów kanalizacji deszczowej, służących do odprowadzania opadów atmosferycznych,
– wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast;

  • zgodnie z pkt. 6 – w formie opłaty zmiennej za odprowadzanie do wód – wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych w granicach administracyjnych miast;
  • zgodnie z pkt. 7 – za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej.

I właśnie ostatnia z wymienionych opłat, jest nową opłatą wprowadzoną w życie od 1 stycznia 2018 r. na podstawie art. 269 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo wodne („Opłatę za usługi wodne uiszcza się także za – zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej”), która powszechnie nazywana jest „podatkiem od deszczu”.

Zauważyć przy tym należy, że zgodnie z ustawową definicją omawianej opłaty, w celu powstania obowiązku jej zapłaty, musi dojść do kumulatywnego spełniania następujących warunków:

  • w zakresie powierzchni nieruchomości – opłata dotyczy wyłącznie nieruchomości, na której wykonywane są roboty lub obiekty budowlane trwale związane z gruntem i mające wpływ na zmniejszenie retencji, o powierzchni powyżej 3500 m2,
  • wskutek ww. zabudowy dochodzi do zmniejszenia retencji, które polega na wyłączeniu z powierzchni biologicznie czynnej więcej niż 70% powierzchni nieruchomości,
  • zmniejszenie retencji na ww. nieruchomości występuje na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej.

Zgodnie z art. 270 ust. 7 ustawy Prawo wodne, wysokość opłaty za usługi wodne za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej zależy odpowiednio od wielkości powierzchni uszczelnionej, rozumianej jako powierzchnia zabudowana wyłączona z powierzchni biologicznie czynnej oraz zastosowania kompensacji retencyjnej.


SPOSÓB OBLICZANIA OPŁATY

Sposób obliczania ww. opłaty ustawodawca zawarł w art. 272 ust. 8 omawianej ustawy, przewidując, że wysokość opłaty ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wyrażonej w m2 wielkości utraconej powierzchni biologicznie czynnej oraz czasu wyrażonego w latach.

Zgodnie zaś z § 9 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne, jednostkowe stawki opłat za usługi wodne z powyższego tytułu wynoszą:

  • bez urządzeń do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 0,50 zł za 1 m2 na 1 rok;
  • z urządzeniami do retencjonowania wody z powierzchni uszczelnionych o pojemności:

– do 10% odpływu rocznego z powierzchni uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 0,30 zł za 1 m2 na 1 rok,
– od 10 do 30% odpływu rocznego z obszarów uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 0,15 zł za 1 m2 na 1 rok,
– powyżej 30% odpływu rocznego z powierzchni uszczelnionych trwale związanych z gruntem – 0,05 zł za 1 m2 na 1 rok.

Opłata ta, pomimo, że do jej poboru zobowiązane są gminy (miasta), nie stanowi w całości ich dochodu. Wpływy z omawianej opłaty stanowią bowiem, stosownie do art. 299 ust. 5 ustawy Prawo wodne, w 90% przychód Wód Polskich, a w 10% dochód budżetu właściwej gminy.
Jednocześnie właściwa gmina (miasto) zobowiązana są, w odniesieniu do wpływu z tytułu tejże opłaty w części stanowiącej przychód Wód Polskich, do jej przekazania na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie do końca następnego miesiąca po ich wpływie na rachunek bankowy właściwych urzędów gmin (miast).

Adrianna Elżbieta Grzymska-Truksa
radca prawny

PODSTAWA PRAWNA
– Ustawa z 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r., poz. 1566)
– Rozporządzenie Rady Ministrów z 30 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2502)

SPIS TREŚCI

Wydawca: SKIBNIEWSKI MEDIA, Warszawa