ROZSTRZYGNIĘCIA NADZORCZE WOJEWODY - DODATEK ORZECZNICTWO - 2 / 2022

Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z 4 lutego 2022 r., nr NPII.4131.1.132.2022

W przypadku aktów prawnych, zawierających przepisy powszechnie obowiązujące, w tym aktów prawa miejscowego, ustawodawca co do zasady przewiduje konieczność zachowania 14-dniowego vacatio legis. Każde odstępstwo od tej zasady, polegające bądź na skróceniu okresu vacatio legis, bądź nawet nadaniu aktowi prawnemu wstecznej mocy obowiązującej, rodzi po stronie gminy obowiązek wykazania, że nastąpiły szczególne okoliczności uzasadniające odstępstwo od zasady 14-dniowego vacatio legis.

Tak wynika z rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody Śląskiego, stwierdzającego nieważność uchwały rady gminy w sprawie określenia wzoru wniosku o wypłatę dodatku energetycznego. Powołany w podstawie prawnej uchwały art. 5d ust. 2 ustawy – Prawo energetyczne stanowi, że rada gminy określa, w drodze uchwały, wzór wniosku o wypłatę dodatku energetycznego. Uchwała, podejmowana w wykonaniu omawianego upoważnienia ustawowego, stanowi akt prawa miejscowego.
Rada gminy w uchwale postanowiła m.in., że: „1. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. 2. Uchwała podlega publikacji Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego.”. Tymczasem – jak zauważył Wojewoda Śląski – zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1461), akty normatywne, zawierające przepisy powszechnie obowiązujące, ogłaszane w dziennikach urzędowych, wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ich ogłoszenia, chyba że dany akt normatywny określi termin dłuższy. Z kolei na mocy art. 4 ust. 2 ustawy, w uzasadnionych przypadkach akty normatywne mogą wchodzić w życie w terminie krótszym niż 14 dni, a jeżeli ważny interes państwa wymaga natychmiastowego wejścia w życie aktu normatywnego i zasady demokratycznego państwa prawnego nie stoją temu na przeszkodzie, dniem wejścia w życie może być dzień ogłoszenia tego aktu w dzienniku urzędowym.
W ocenie Wojewody Śląskiego rada gminy, podejmując uchwałę w dniu 29 grudnia 2021 r. zdecydowała, że akt ten wejdzie w życie z pominięciem, wskazanego w art. 4 ust. 1 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, okresu vacatio legis. „Dla jego zachowania podjęta uchwała powinna zostać opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego i wejść w życie po upływie 14 dni od dnia opublikowania, co jednak nie nastąpiło. Przedmiotowa uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego w dniu 12 stycznia 2022 r. pod pozycją 319, a więc datą wejścia w życie przedmiotowej uchwały powinien być dzień 27 stycznia 2022 r., tymczasem uchwała zgodnie z jej § 3 wchodzi w życie już od 1 stycznia 2022 r. Tym samym w uchwale nadano wsteczną moc obowiązującą.” – czytamy w uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego. Poza tym „Rada gminy nie wykazała, dlaczego przedmiotowa uchwała powinna wejść w życie bez vacatio legis, a ponadto z mocą wsteczną, natomiast dla organu nadzoru nie ulega wątpliwości, że w niniejszej sprawie nie znajdują zastosowania wyjątki przewidziane w art. 4 ust. 2 i art. 5 ustawy, pozwalające na skrócenie vacatio legis, a tym bardziej na nadanie mocy wstecznej niniejszej uchwale.” – zauważył Wojewoda Śląski.
Wojewoda Śląski wyjaśnił ponadto, że źródłem wiedzy obywateli o treści wiążącego ich prawa nie jest sam akt (uchwała), ale treść tego aktu, opublikowana we właściwym dzienniku urzędowym. „(…) nie można zakładać, że każda osoba wnioskująca o wypłatę dodatku energetycznego już w dniu
1 stycznia 2022 r. powinna posługiwać się wnioskiem, którego wzór został określony dopiero w dniu 29 grudnia 2021 r. i ogłoszony w dniu
12 stycznia 2022 r. W ten sposób bowiem wszystkie wnioski, złożone w okresie od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 12 stycznia 2022 r. – pomimo, że nawet w oparciu o fikcję powszechnej znajomości prawa nie można było zadośćuczynić obowiązkowi posłużenia się urzędowym wzorem wniosku – obarczone byłyby wadą formalną. Nadanie aktowi normatywnemu mocy wstecznej może dotyczyć ewentualnie tylko przyznania prawa, natomiast należy wykluczyć możliwość zastosowania tej normy do nakładania obowiązków. Powyżej opisane uchybienie stanowi istotne naruszenie prawa, tj. art. 4 ust. 1 ustawy w zw. z art. 2 Konstytucji RP, które przesądza o konieczności stwierdzenie nieważności uchwały w całości.” – czytamy w uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego.

SPIS TREŚCI

ORZECZNICTWO SĄDÓW ADMINISTRACYJNYCH - DODATEK ORZECZNICTWO - 2 / 2022

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 października 2021 r., sygn. akt III OSK 3979/21

Skoro ustawowe ograniczenie zasady jawności objęło tylko okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, to statutowe ograniczenie jawności nie może być rozciągnięte także na stany nadzwyczajne na części lub na całym terytorium państwa oraz przypadki zagrożenia życia lub zdrowia radnych albo mienia znacznych rozmiarów, bo pozostaje to w kolizji z art. 15zzx ust. 1 ustawy COVID-19.

Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, uchylającego wyrok WSA w Gliwicach (z dnia 20 sierpnia 2020 r., sygn. akt III SA/Gl 409/20), w którym sąd uznał, że rada gminy może w swoim statucie uregulować pracę zdalną rady.
Rozpatrywana przez NSA sprawa dotyczyła podjętej 26 marca 2020 r. przez radę miasta uchwały, wprowadzającej do statutu miasta przepis, zgodnie z którym „W przypadku ogłoszenia stanu nadzwyczajnego na części lub na całym terytorium państwa, albo stanu epidemii, albo w przypadku zagrożenia życia lub zdrowia radnych, albo mienia znacznych rozmiarów, sesja rady może odbyć się za pomocą elektronicznych środków komunikacji na odległość. Radni zabierają głos oraz głosują zdalnie. Identyfikacja radnego i potwierdzenie jego obecności następuje przy użyciu elektronicznych środków komunikacji na odległość, przekazujących obraz i dźwięk. Do zwołania sesji oraz procedury głosowania stosuje się odpowiednie przepisy Statutu”.
Przepis ten zakwestionował Wojewoda Śląski, wskazując w rozstrzygnięciu nadzorczym m.in., że samodzielną podstawę do przeprowadzenia zdalnej sesji organu stanowiącego gminy określa art. 15zzx ust. 1 ustawy COVID-19, dodany na podstawie art. 1 pkt 14 ustawy z 31 marca 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 568). W ocenie organu nadzoru przepis ten ma charakter regulacji szczególnej, niedodanej od ustawy ustrojowej, i ma zastosowanie tylko w przypadkach objętych tą ustawą. Wojewoda wskazał ponadto, że Statut gminy ma określić ustrój gminy (art. 3 ust. 1 u.s.g.), ale wyłącznie poprzez doprecyzowanie rozwiązań ustrojowych, zawartych w ustawach w granicach tam określonych.
Rozstrzygnięcie nadzorcze uchylił WSA w Gliwicach. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny – po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego – uznał, że wydane przez Wojewodę Śląskiego rozstrzygnięcie nadzorcze odpowiada prawu, a zatem nie było podstaw do jego uchylenia przez Sąd I instancji.
W uzasadnieniu swojego wyroku NSA podkreślił, że, zgodnie z art. 61 ust. 2 Konstytucji, prawo do uzyskiwania informacji obejmuje w szczególności wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej, pochodzących z powszechnych wyborów. Natomiast jawność działania organów gminy obejmuje w szczególności prawo wstępu obywateli na sesje rady gminy i posiedzenia jej komisji (art. 11b ust. 2 u.s.g.). Te dwa przepisy ustanawiają zasadę, że prawo dostępu do informacji publicznej i jawność działania organów gminy polega między innymi na prawie wstępu na posiedzenia kolegialnych organów, w tym rady gminy. Jak stanowi art. 11b ust. 1 zdanie drugie u.s.g. ograniczenia jawności mogą wynikać wyłącznie z ustaw. „Dlatego też, aby umożliwić zdalny tryb obradowania rady gminy i komisji rady (wprowadzić ograniczenia w zasadzie jawności) niezbędna była ingerencja ustawodawcy, który w art. 15zzx ust. 1 ustawy COVID-19 przyjął, że w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego oraz działające kolegialnie organy: wykonawcze w jednostkach samorządu terytorialnego, w związkach jednostek samorządu terytorialnego, w związku metropolitalnym, w regionalnych izbach obrachunkowych, samorządowych kolegiach odwoławczych oraz w organach pomocniczych jednostek samorządu terytorialnego mogą zwoływać i odbywać obrady, sesje, posiedzenia, zgromadzenia lub inne formy działania właściwe dla tych organów, a także podejmować rozstrzygnięcia, w tym uchwały, z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość lub korespondencyjnie (zdalny tryb obradowania).
Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że sama transmisja obrad rady gminy i ich nagrywanie, co było konieczne także przed wprowadzeniem stanu epidemii przy bezpośrednim, sesyjnym trybie pracy rady gminy (zob. art. 20 ust. 1b u.s.g.), nie są wystarczające dla zachowania zasady jawności. „Gdyby przed wejściem w życie art. 15zzx ust. 1 ustawy COVID-19 obradowanie zdalne było możliwe tylko na podstawie regulacji statutowych, to przynajmniej w omawianym zakresie ingerencja ustawodawcza byłaby zbędna. Skoro zaś ustawowe ograniczenie zasady jawności objęło tylko okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, to statutowe ograniczenie jawności nie może być rozciągnięte także na stany nadzwyczajne na części lub na całym terytorium państwa oraz przypadki zagrożenia życia lub zdrowia radnych, albo mienia znacznych rozmiarów, bo pozostaje to w kolizji z art. 15zzx ust. 1 ustawy COVID-19 i art. 11b ust. 2 u.s.g.” – podkreślił NSA.

SPIS TREŚCI

Z GMIN, MIAST I POWIATÓW - DODATEK BILETYN SAMORZĄDOWCA - 2 / 2022

UMP APELUJE!

Unia Miasteczek Polskich, w piśmie do Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, wnioskuje o przyjęcie rozwiązań prawnych, mających na celu przygotowanie
i realizację modernizacji oraz rozbudowę energetycznych sieci dystrybucyjnych średniego napięcia – na wzór istniejących rozwiązań odnoszących się do linii wysokiego napięcia (patrz: ustawa z 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych; Dz.U. z 2022 r. poz. 273). W ocenie UMP takie regulacje prawne są niezbędne ze względu na stan energetycznej sieci dystrybucyjnej w Polsce, która – z powodu wieku – wymaga pilnej modernizacji. Jednocześnie, z uwagi na nieuregulowany stan prawny sieci, wykorzystanie obecnych obowiązujących rozwiązań prawnych jest bardzo trudne i czasochłonne, ale intencje wnioskodawców są niewątpliwie słuszne.

 

Panowie Współprzewodniczący KWRiST

Paweł Szefernaker

Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji

Krzysztof Iwaniuk

Przewodniczący Zarządu Związku Gmin Wiejskich RP

 

W imieniu Unii Miasteczek Polskich - przy wsparciu innych organizacji samorządowych, działających w KWRiST, zgłaszam wniosek w sprawie rozpoczęcia debaty na forum Komisji, celem której będzie zmiana przepisów ułatwiających przygotowanie i realizację modernizacji, a także rozbudowę energetycznych sieci dystrybucyjnych średniego napięcia - o mocy od 1kV - 60 kV. Nowe przepisy winny mieć charakter „specustawy”, zbliżonej do obowiązujących od 2015 roku regulacji prawnych, które ułatwiają inwestycje w zakresie linii przesyłowych wysokiego napięcia 110 kV. Konieczność pilnych prac nad nowymi regulacjami prawnymi w tym zakresie nie wynika tylko z ostatnich gwałtownych zjawisk pogodowych, które spowodowały uszkodzenie bardzo wielu linii średniego napięcia, a w konsekwencji wielkie utrudnienia w funkcjonowaniu wielu rejonów naszego kraju. Dotkliwość uszkodzeń linii dystrybucyjnych byłaby z pewnością o wiele mniejsza, gdyby – wszędzie tam, gdzie jest to konieczne - były zbudowane np. linie dwutorowe, zapewniające alternatywne zasilanie w energię elektryczną. Z ogólnie dostępnych danych wynika, że energetyczna sieć dystrybucyjna w Polsce wymaga modernizacji i przebudowy. Około 40% sieci została zbudowana ponad 40 lat temu, a drugie tyle liczy sobie od 25 do 40 lat. Często podnoszonym powodem istniejącego stanu rzeczy jest nieuregulowany stan prawny energetycznej sieci dystrybucyjnej, z tej racji, że zostały one wybudowane w czasach PRL tzw. „prawem kaduka”, najczęściej bez zgody właścicieli gruntów. Powoduje to, że prywatni właściciele bardzo często blokują obecnie konieczne procesy inwestycyjne. Jest bardzo wiele przykładów na to, że procedowanie nad decyzjami o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, co poprzedza inwestycje energetyczne – trwa nawet kilkanaście lat i jest działaniem bezskutecznym. Z sygnałów dobiegających od energetyków wynika, że czasem właściciele gruntów blokują mechanicznie wstęp na swoje działki. W istniejącym stanie rzeczy, biorąc pod uwagę nie tylko gwałtowne zjawiska pogodowe, ale także dynamiczny rozwój instalacji fotowoltaicznych i wiatrowych, który jest hamowany przez niedostosowany do tego system dystrybucyjny, należy przystąpić do szybkiej modernizacji i rozbudowy energetycznego systemu dystrybucyjnego. Pierwszym tego warunkiem są regulacje prawne, które będą proces ten wspomagać. Z tego też powodu - zdaniem Unii Miasteczek Polskich oraz innych organizacji samorządowych, należy w trybie pilnym opracować i uchwalić „specustawę”, na mocy, której konieczne prace inwestycyjne w zakresie modernizacji i przebudowy dystrybucyjnej sieci energetycznej, byłyby możliwe do realizacji - bez względu na wolę właścicieli gruntów, na których sieci te już się znajdują. Przy okazji realizacji powyższych prac regulowany byłby stan prawny istniejących sieci, a właściciele nieruchomości, na których już te instalacje się znajdują, otrzymywaliby odszkodowanie z tego tytułu. Podstawą odszkodowania byłyby szacunki biegłych, od których można by się odwołać do sądu. Przyjęcie takich rozwiązań pozwoliłoby na stopniowe rozwiązywanie kwestii służebności przesyłu - koniecznego zwłaszcza do modernizacji i przebudowy sieci energetycznych już istniejących, z podkreśleniem, że nowo budowane sieci winny być lokalizowane przede wszystkim w przestrzeni publicznej. Przyjęcie tej ścieżki prawnej nie obciążałoby nadmiernie spółek energetycznych korzystających teraz bezprawnie z prywatnych gruntów, bowiem odszkodowania byłyby rozłożone w czasie. Unia Miasteczek Polskich, zgłaszając w imieniu środowisk samorządowych powyższe propozycje, ma nadzieję, że samorządowy rodowód tych propozycji, koniecznych dla energetycznego bezpieczeństwa całego kraju, pozwoli uniknąć sporów politycznych na forum parlamentu.

Z wyrazami szacunku
Eugeniusz Gołembiewski
Burmistrz Miasta Kowal
Wiceprezes Unii Miasteczek Polskich
Członek Zespołu Do Spraw Systemu Finansów Publicznych
Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego

P.S. Przy okazji tej korespondencji z całego serca pragnę podziękować wszystkim polskim energetykom, których ciężka, odpowiedzialna praca, zwłaszcza przy usuwaniu tak częstych ostatnio awarii energetycznych spowodowanych zmianami klimatu nie jest w wystarczającym stopniu dostrzegana i doceniana.

 

Otrzymuje:
1. Paweł Szefernaker Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji (ePuap)
2. Krzysztof Iwaniuk Przewodniczący Zarządu Związku Gmin Wiejskich RP (ePuap)
Do wiadomości:
1. Kluby Parlamentarne Sejmu i Senatu RP
2. Ministerstwo Klimatu i Środowiska, Departament Elektroenergetyki i Gazu (ePuap)

SPIS TREŚCI

Z GMIN, MIAST I POWIATÓW - DODATEK BILETYN SAMORZĄDOWCA - 2 / 2022

Podsumowanie działalności Stowarzyszenia Związku Miast i Gmin Regionu Świętokrzyskiego za 2021 rok, przyjęcie sprawozdania z wykonania planu dochodów i wydatków zaopiniowanego przez Komisję Rewizyjną, czy też przyjęcie stanowiska Zarządu w sprawie wdrożenia działań osłonowych, chroniących samorządy przed drastycznym wzrostem cen energii i gazu, a także jednogłośne udzielenie absolutorium dla Zarządu Stowarzyszenia – 22 lutego 2022 r. odbyło się walne posiedzenie Stowarzyszenia Związku Miast i Gmin Regionu Świętokrzyskiego. Poruszono podczas niego wiele różnych istotnych spraw.

Związek Miast i Gmin Regionu Świętokrzyskiego zrzesza obecnie 98 gmin. Związek poprzez Zarząd i Prezesa Stowarzyszenia reprezentuje i wspiera wspólne interesy samorządów gmin naszego regionu. Pomimo, że w 2021 roku, w związku z istniejącym stanem zagrożenia epidemicznego oraz związanych z nim ograniczeń, bezpośredni udział Członków w działalności statutowej Stowarzyszenia został ograniczony, to działalność prowadzona była na szeroką skalę.
– W ubiegłym roku Zarząd Związku, realizując swoją działalność odbył wiele posiedzeń, w tym część posiedzeń w systemie zdalnym. Poruszana podczas spotkań problematyka dotyczyła głównie spraw wynikających z bieżącej działalności samorządów gmin, zadań statutowych Zarządu oraz propozycji zagadnień zgłaszanych przez wójtów, burmistrzów i prezydentów miast. Dodatkowo, w minionym roku Zarząd zorganizował dla wójtów, burmistrzów i prezydentów kilka spotkań szkoleniowych w formule online – poinformował podczas walnego posiedzenia prezes Zarządu Robert Jaworski, burmistrz Gminy i Miasta Chęciny.
Przewodniczącym zebrania był wiceprezes Związku Miast i Gmin Regionu Świętokrzyskiego, Sławomir Kopacz. Walne posiedzenie Stowarzyszenia Związku Miast i Gmin Regionu Świętokrzyskiego stało się nie tylko doskonałą okazją do przedstawienia działalności Zarządu Stowarzyszenia za 2021 rok, ale też do omówienia inicjatyw, jakie udało się zrealizować w roku ubiegłym.
– Z Ministrem Michałem Cieślakiem rozmawialiśmy na temat usprawnienia działalności samorządowej w zakresie prawa samorządowego. Wspólnie z Zarządem wiele czasu poświęciliśmy Lokalnym Grupom Działania, popierając chociażby ich starania o zwiększenie budżetu na II filar Wspólnej Polityki Rolnej. Zarząd przyjął także stanowisko w sprawie projektu ustawy o ochotniczej straży pożarnej, podkreślając tym samym potrzebę utrzymania dotychczasowej samodzielności i tradycji ochotniczej straży pożarnej oraz doskonalenia działalności na linii samorząd gminy – ochotnicza straż pożarna. Poza tym członkowie Zarządu, biorący udział w zdalnych posiedzeniach, aktywnie uczestniczyli w dyskusji i wymianie doświadczeń w istotnych dla samorządów gmin sprawach, dotyczących między innymi finansowania zadań w oświacie i służbie zdrowia, wynagrodzeń wójtów, burmistrzów i prezydentów, dochodów własnych jednostek samorządu terytorialnego, gospodarki odpadami komunalnymi, czy planowania przestrzennego. Wielokrotnie na posiedzeniach Zarządu podejmowaliśmy też problematykę dotyczącą przygotowań organizacyjnych do wydania przez Związek publikacji, obrazującej osiągnięcia samorządów gmin województwa świętokrzyskiego w okresie 30-lecia przemian ustrojowych – mówił prezes Zarządu Robert Jaworski, który złożył podziękowania za współpracę i wspieranie działań samorządów gmin województwa na ręce Wojewody Świętokrzyskiego Zbigniewa Koniusza, Marszałka Województwa Andrzeja Bętkowskiego, Członków Zarządu Województwa oraz kierownictwa wojewódzkich jednostek organizacyjnych.
Podczas walnego posiedzenia przedstawiono również plan wykonania dochodów i wydatków za 2021 rok, który analizowała Komisja Rewizyjna. To na jej wniosek członkowie Stowarzyszenia udzielili jednomyślnego absolutorium dla Zarządu. Prezes Zarządu Związku Robert Jaworski podziękował obecnym za zaufanie, wsparcie i wspólną analizę problemów. Warto zaznaczyć, że podczas posiedzenia przyjęto również stanowisko Związku w sprawie wdrożenia działań osłonowych, chroniących samorządy przed drastycznym wzrostem cen energii i gazu. Wyrazy uznania za samorządową działalność i wsparcie w wielu kwestiach złożyli: wojewoda świętokrzyski Zbigniew Koniusz oraz wicemarszałek województwa świętokrzyskiego Renata Janik.

Agnieszka Olech

SPIS TREŚCI

SĄDY O SAMORZĄDACH - DODATEK BILETYN SAMORZĄDOWCA - 2 / 2022

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 15 listopada 2021 r., sygn. akt II SAB/Rz 132/21

Pełnomocnictwo udzielone przez osoby reprezentujące podmiot gospodarczy nie jest dokumentem urzędowym. Zostało ono bowiem wystawione przez podmiot prywatny, a nie publiczny i dotyczy spraw, które nie są związane z działalnością organu publicznego oraz zarządzaniem mieniem komunalnym. Nie jest więc informacją publiczną, podlegającą udostepnieniu w trybie przepisów o dostępie do informacji publicznej.

Tak wynika z wyroku WSA w Rzeszowie, oddalającego skargę na bezczynność wójta w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. W rozpatrywanej przez Sąd sprawie skarżący wystąpił do gminy z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej tego, czy wójt był pełnomocnikiem spółki i reprezentował ten podmiot w postępowaniach prowadzonych przed organami administracji publicznej oraz wykonywał inne zlecone mu zadania. Wniosek skarżącego pochodził z 10 sierpnia 2021 r., a wójt 23 sierpnia 2021 r. odmówił udostępnienia żądanej informacji, powołując się na art. 5 ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, argumentując, że żądanie wyrażone we wniosku nie stanowi informacji publicznej. „Wnioskowana informacja nie dotyczy osoby pełniącej funkcję publiczną a osoby prywatnej, a zapytania składane w indywidualnych sprawach nie mają waloru informacji publicznej. Zatem informacje, o jakie zwrócono się we wniosku, nie mogą być udostępniane w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.” – argumentował wójt.
Skarżąca nie zgodziła się z tym stanowiskiem i w skardze z dnia 29 sierpnia 2021 r. zarzuciła wójtowi bezczynność w udzieleniu informacji publicznej.
Rozpatrujący skargę skład WSA w Rzeszowie przypomniał, że w orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że informacją publiczną jest każda informacja wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także do innych podmiotów, wykonujących funkcje publiczne w zakresie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub Skarbu Państwa. Pod pojęciem informacji publicznej należy rozumieć wszelkie fakty, dotyczące spraw publicznych, rozumianych jako działalność zarówno organów władzy publicznej, jak i samorządów gospodarczych i zawodowych oraz osób i jednostek organizacyjnych w zakresie wykonywania zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem publicznym.
Następnie WSA w Rzeszowie wskazał, że dokumentem urzędowym, podlegającym udostępnieniu w trybie ustawy, jest dokument podpisany przez funkcjonariusza publicznego, w rozumieniu Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji. Jest oczywiste, że osoby działające w imieniu spółki prawa handlowego (sp. z o.o.) nie są funkcjonariuszami publicznymi w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy. Tym samym dokument pełnomocnictwa udzielonego przez osoby reprezentujące podmiot gospodarczy nie jest dokumentem urzędowym. „Niezależnie od tego, z pisma Wójta z dnia 23 sierpnia 2021 r. jednoznacznie wynika, że dokument został wystawiony przez podmiot prywatny, a nie publiczny i dotyczy to spraw niezwiązanych z działalnością organu publicznego oraz zarządzeniem mieniem komunalnym. Brak urzędowego charakteru dokumentu w powiązaniu z jego treścią (sprawy niezwiązane z działalnością organu publicznego oraz zarządzeniem mieniem komunalnym) ma ten skutek, że również informacja o udzieleniu takiego pełnomocnictwa nie jest informacją publiczną i nie podlega udostępnieniu w trybie ustawy.” – podkreślił Sąd w uzasadnieniu.
Ostatecznie WSA w Rzeszowie stwierdził, że wniosek skarżącej z dnia 10 sierpnia 2021 r., skierowany do wójta, nie dotyczy informacji publicznej, gdyż nie dotyczy dokumentu urzędowego. „Nie odnosi się też do publicznej sfery działalności tego organu, a więc nie dotyczy spraw obejmujących wykonywanie przez wójta zadań władzy publicznej, gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Dotyczy natomiast osoby fizycznej oraz kwestii prywatnych a nie urzędowych organu samorządu gminnego (wójta).” – uzasadniał Sąd.

SPIS TREŚCI

ANALIZY SAMORZĄDOWE - DODATEK BILETYN SAMORZĄDOWCA - 2 / 2022

Na zmianach podatkowych w ramach tzw. Polskiego Ładu wieku podatników może zyskać. Jednak, aby to zrobić, powinni podjąć określone działania – w przeciwnym przypadku stracą.

W ramach tzw. Polskiego Ładu wprowadzono przede wszystkim wyższą kwotę zmniejszającą podatek (5,1 tys. zł rocznie), podniesiono drugi próg podatkowy (do 120 tys. zł) oraz zlikwidowano możliwość odliczenia składki zdrowotnej od podatku dochodowego od osób fizycznych. Aby zneutralizować negatywne konsekwencje tych zmian, ustawodawca zdecydował się także ustanowić ulgę dla klasy średniej – tak by osoby zarabiające między 5,7 tys. zł miesięcznie brutto do 11,1 tys. zł brutto nie traciły na zmianach. W efekcie dla osób zarabiających do 12,8 tys. zł brutto miesięcznie na etacie tzw. Polski Ład jest korzystny bądź neutralny podatkowo względem poprzedniego roku. Jednak ulgą dla klasy średniej objęci zostali w pierwszym etapie tylko pracownicy, przedstawiciele służb mundurowych oraz przedsiębiorcy rozliczający się na skali podatkowej.
Niestety ustawodawca, wprowadzając tzw. Polski Ład, kierował się założeniami dla osoby pracującej w jednym miejscu na podstawie umowy o pracę. Inne formy zatrudnienia, takie jak wykonywanie umowy zlecenie, czy prowadzenie działalności gospodarczej, znalazły się poza ulgą dla klasy średniej, a osoby pracujące w kilku miejscach, czy dorabiające do świadczeń, jak też zleceniobiorcy, w wielu przypadkach z kwoty zmniejszającej podatek skorzystać będą mogli dopiero w rozliczeniu rocznym. Jednak dla czterech grup podatników tzw. Polski Ład wprowadził szczególne zwolnienie dla:

  • osób do 26 roku życia;
  • rodziców co najmniej 4 dzieci;
  • osób w wieku emerytalnym, które nie pobierają emerytury;
  • osób powracających po co najmniej 3 latach pobytu za granicą;

Polega ono na zwolnieniu z opodatkowania przychodów do 85 528 zł. Oznacza to, że podatnicy, którzy znajdują się w jednej ze wskazanych grup oraz uzyskują przychody ze stosunku pracy, umowy zlecenia czy też działalności gospodarczej, nie zapłacą podatku od pierwszych zarobionych w roku 85,5 tys. zł. Co ważne, zwolnienie ma charakter trwały, tak długo, jak spełnione są przesłanki uprawniające do ulgi, ale w przypadku osób powracających z zagranicy nie może trwać to dłużej niż kolejne 4 lata podatkowe.
Jednak, aby skorzystać ze zwolnienia, podatnik musi złożyć do pracodawcy wniosek o stosowanie zwolnienia (nie dotyczy osób do 26 roku życia – w tym przypadku zwolnienie jest automatyczne) przy ustalaniu zaliczek na podatek dochodowy. Wniosek ten nie jest regulowany urzędowo, ale pracownik składa to oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej. Pracodawca, przyjmując wniosek, nie weryfikuje uprawnienia podatnika do ulgi, ale jest zobowiązany wykonać dyspozycję, którą przedłożył pracownik. Weryfikacja nastąpić może w drodze czynności sprawdzających czy kontroli podatkowej przez urząd skarbowy. Co ważne, niezłożenie wniosku do pracodawcy i nieskorzystanie ze zwolnienia przy rozliczeniach miesięcznych, nie pozbawia prawa do ulgi w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy. Należy jednak pamiętać, że to podatnik ma obowiązek zastosować ulgę w rozliczeniu rocznym i mieć jej potwierdzenie w dokumentach.

dr Antoni Kolek
prezes Instytutu Emerytalnego
Oskar Sobolewski
prawnik w kancelarii Wojewódka i Wspólnicy,
ekspert Instytutu Emerytalnego

SPIS TREŚCI

ANALIZY SAMORZĄDOWE - DODATEK BILETYN SAMORZĄDOWCA - 2 / 2022

Zamieszanie w rozliczaniu wynagrodzeń pracowników, wywołane wdrożeniem tzw. Polskiego Ładu, związane jest z prawem do stosowania kwoty zmniejszającej podatek w zaliczkach na podatek oraz ulgą dla klasy średniej.

KWOTA ZMNIEJSZAJĄCA PODATEK

Jedną ze sztandarowych zmian w ramach tzw. Polskiego Ładu było podniesienie kwoty wolnej od podatku do 30 tys. zł. W praktyce oznacza to, że zwiększona została kwota zmniejszająca podatek, która od 2022 roku wynosi 5100 zł w skali roku. W miejsce dotychczasowego degresywnego mechanizmu kwoty zmniejszającej podatek, gdy osoby uzyskujące dochód powyżej 127 tys. zł nie miały w ogóle kwoty zmniejszającej, wprowadzono jedną stawkę wynoszącą 5100 zł, obowiązującą niezależnie od wysokości osiągniętego dochodu. Aby skorzystać z kwoty wolnej już w rozliczeniach miesięcznych, pracownik obowiązany jest złożyć do pracodawcy (płatnika) oświadczenie na druku PIT-2. Wówczas pracodawca każdego miesiąca stosuje zmniejszenie zaliczki na podatek o kwotę 425 zł (5100 zł/12 miesięcy = 425 zł). Należy jednak pamiętać, że nie wszyscy pracownicy mogą złożyć ten dokument i skorzystać z korzystniejszego rozwiązania. Po pierwsze PIT-2 składa pracownik, zatem nie jest możliwe skorzystanie w przypadku zleceniobiorców. Co więcej, pracownik może złożyć PIT-2 tylko u jednego pracodawcy. Zatem w przypadku osób, które mają więcej niż jeden etat (np. nauczyciele), prawo do skorzystania z kwoty zmniejszającej podatek jest tylko u jednego pracodawcy, za to składka zdrowotna nieodliczalna od podatku płacona jest w obu miejscach pracy. Ponadto, jeśli pracownik jest emerytem albo rencistą (świadczenie wypłacane przez polski organ rentowy), nie ma prawa złożyć oświadczenia na druku PIT-2, gdyż kwotę zmniejszającą wykorzystuje w pierwszej kolejności organ rentowy (np. ZUS czy też Zakład Emerytalno-Rentowy MSWiA). Warto także pamiętać, że pracownik otrzymujący przychody z najmu i dzierżawy, rozliczane na zasadach skali podatkowej, także nie ma uprawnienia do korzystania z kwoty zmniejszającej podatek, podobnie jak prowadzący działalność gospodarczą rozliczający się wg skali. Wszystkie te ograniczenia spowodowały, że wysokość wynagrodzeń poszczególnych pracowników może się znacząco różnić w stosunku do 2021 roku. Wiele osób doświadczyło także zdumienia, że praca w drugim miejscu, czy też dorabianie mniej się opłaca, bo wynagrodzenie netto jest niższe. Należy w tym miejscu podkreślić, że na indywidualne rozliczenie dochodu wpływ ma specyfika sytuacji podatnika, ale nastąpi to dopiero w rozliczeniu rocznym.

ULGA DLA KLASY ŚREDNIEJ

W celu neutralizacji zmian w tzw. Polskim Ładzie ustawodawca wprowadził ulgę dla klasy średniej. Brak możliwości odliczenia składki zdrowotnej od PIT spowodowałby, że dochody wielu podatników znacząco by spadły. Wobec tego dla osób, które uzyskują przychody ze stosunku pracy, stosunku służbowego, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy lub działalności gospodarczej, rozliczanej na skali podatkowej (17%, 32%), istnieje możliwość zastosowania nowej ulgi. Uprawnieni do stosowania ulgi są podatnicy, którzy w roku podatkowym uzyskają przychód od 68 412 zł do
133 692 zł. Kwotę ulgi dla pracowników lub podatników, osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, oblicza się według wzoru:
Prawo do zastosowania ulgi podatnik ma już w rozliczeniu miesięcznym, a pracodawca (płatnik) ma obowiązek zastosować ją automatycznie. Pracownik ma prawo zrezygnować z obliczania ulgi, np. w przypadku, gdy spodziewa się premii, nagrody czy też z tytułu pracy w innym miejscu ma świadomość, że przekroczy kwotę uprawniającą do skorzystania z ulgi. W praktyce zastosowanie ulgi oznacza, że osoby zarabiające do 8549 zł w rozliczeniu miesięcznym nie tracą, a osoby korzystające z ulgi, zarabiające powyżej tej kwoty, co prawda w rozliczeniach miesięcznych w pierwszej części roku podatkowego otrzymają mniej, ale z perspektywy całego roku podatkowego średniorocznie uzyskają więcej niż w 2021 roku.

WSPÓLNE ROZLICZENIE MAŁŻONKÓW

Należy także pamiętać, że w ramach polskiego systemu podatkowego podatnicy, pozostający w związku małżeńskim, mogą korzystać ze wspólnego rozliczania. Aby móc rozliczać się wspólnie konieczne jest pozostawanie do końca roku podatkowego w związku małżeńskim, istnienie małżeńskiej wspólności majątkowej oraz status polskiego rezydenta, a także złożenie wniosku o wspólne opodatkowanie w deklaracji podatkowej. Mechanizm wspólnego rozliczenia opiera się na zasadzie sumowania uzyskanych dochodów oraz podzielenia ich przez 2, a następnie obliczenie należnego podatku i zastosowanie tej wartości do obu małżonków. W efekcie możliwe jest obniżenie stawki podatku dla jednego z małżonków, co przełoży się na niższe opodatkowanie uzyskiwanych dochodów. Po wejściu w życie tzw. Polskiego Ładu także ulga dla klasy średniej będzie przysługiwała osobom fizycznym, gdy obliczona od połowy sumy łącznych przychodów, uzyskanych przez małżonków w roku podatkowym, wartość zawiera się w przedziale 68 412 zł – 133 692 zł. Wówczas małżonkowie, podlegając opodatkowaniu, łącznie będą mieli prawo do zastosowania ulgi dla klasy średniej obliczonej wg wzoru.

dr Antoni Kolek
prezes Instytutu Emerytalnego
Oskar Sobolewski
prawnik w kancelarii Wojewódka i Wspólnicy,
ekspert Instytutu Emerytalnego

SPIS TREŚCI

ANALIZY SAMORZĄDOWE - DODATEK BILETYN SAMORZĄDOWCA - 2 / 2022

Zeszłoroczna nowelizacja tzw. ustawy śmieciowej wymusza na gminach, które objęły systemem również nieruchomości niezamieszkałe, zmianę uchwały w sprawie opłaty śmieciowej uiszczanej przez właścicieli tych nieruchomości do końca czerwca 2022 roku.

Ustawa śmieciowa, czyli formalnie ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2021 r. poz. 888 z późn. zm., dalej również: u.c.p.g.), podlega nieustannym zmianom, które bezsprzecznie powodują jeszcze większą jej nieczytelność, co z kolei przekłada się niekiedy na prawidłowość podejmowanych przez organy gmin rozstrzygnięć. Trudno niekiedy bowiem, przy tak częstych nowelizacjach, zorientować się w aktualnych regulacjach prawnych. Ostatnia duża nowelizacja (choć nie ostatnia jej nowelizacja w ogóle, bo po niej była jeszcze jedna zmiana), czyli ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o odpadach (Dz.U. poz. 1648), tylko potwierdza konieczność kompleksowego podejścia do napisania nowej ustawy śmieciowej.
Wśród wprowadzonych ww. nowelizacją zmian można znaleźć wiele takich, z których gminy mogą skorzystać, lecz nie muszą, oraz wiele, które mają charakter obligatoryjny. Wśród tych drugich są regulacje odnoszące się do tzw. nieruchomości niezamieszkałych, nazywanych również niezamieszkanymi (czyli – posługując się nomenklaturą ustawową – nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne), o ile rada gminy podjęła uchwałę, o której mowa w art. 6c ust. 2 u.c.p.g. (przepis ten stanowi, że „Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne”). Niniejszy artykuł odnosić się będzie do aspektów finansowych nieruchomości niezamieszkałych, znajdujących się w gminnym systemie. Jest to bowiem jedna z dwóch głównych zmian, odnoszących się do tych nieruchomości – druga to zmiana sposobu uczestniczenia właścicieli nieruchomości niezamieszkałych w systemie, z możliwości wyrażenia zgody na takie uczestniczenie na możliwość wypisania się z systemu (uchylenie ust. 2c i wprowadzenie w jego miejsce ust. 3a-3e w art. 6c u.c.p.g.).

CZYM PODYKTOWANA JEST ZMIANA?

Wskazana w tytule konieczność zmiany uchwały w sprawie opłaty śmieciowej dla nieruchomości niezamieszkałych związana jest z jednej strony ze zmianą brzmienia przepisu art. 6j ust. 3 u.c.p.g. (polegającego na dodaniu do dotychczasowego brzmienia drugiego zdania: „Przez zadeklarowaną liczbę pojemników lub worków rozumie się iloczyn liczby pojemników lub worków, przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości oraz liczby ich opróżnień lub odbiorów, wynikającej z częstotliwości odbioru odpadów komunalnych, określonych na podstawie art. 6r ust. 3 i 3b albo harmonogramu odbioru odpadów komunalnych dla danej nieruchomości”), a z drugiej strony na zmianie wysokości maksymalnych stawek opłat za pojemnik lub worek (zmiana art. 6k ust. 2a pkt 5 u.c.p.g.). Literalnie konieczność zmiany wynika natomiast z przepisu art. 5 ust. 2 nowelizacji z dnia 11 sierpnia 2021 r. Stanowi on bowiem, że „Uchwała rady gminy podjęta na podstawie art. 6k ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1 przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowuje moc do dnia wejścia w życie nowej uchwały, podjętej na podstawie art. 6k ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1, nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2022 r.”.

ZMIANA WYSOKOŚCI MAKSYMALNYCH
STAWEK ZA POJEMNIK LUB WOREK

Konieczność zmiany uchwały określającej wysokość stawek za pojemnik lub worek w żaden sposób nie nakazuje gminom zmiany wysokości tych stawek. Zmiana ustawowa polega bowiem na podwyższeniu górnej granicy tej opłaty. Przypomnijmy, że przed zmianą, która weszła w życie z dniem 23 września 2021 r., maksymalna stawka wynosiła 3,2% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na
1 osobę ogółem za pojemnik o pojemności 1100 litrów lub 1% tego dochodu za worek o pojemności 120 litrów. Obecnie ustawodawca, podnosząc górną granicę tych stawek, zrównał ich poziom w odniesieniu do worków i pojemników. I tak, aktualnie przepis art. 6k ust. 2a pkt 5 u.c.p.g. wskazuje, że stawka opłaty nie może przekraczać 1,3% przeciętnego miesięcznego dochodu, rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za pojemniki lub worki o pojemności 120 litrów. Tym samym w przypadku pojemników nastąpił wzrost prawie trzykrotny, natomiast w odniesieniu do worków górna granica wzrosła o 30%.
Uwzględniając podstawę do wyliczenia w wysokości 1919 zł, wynikającą z obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 29 marca 2021 r. w sprawie przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem w 2020 r. (M.P. poz. 314), maksymalne stawki przed zmianą i po niej przedstawiono w tabeli nr 1.

 tab0222

 

Warto przy tym pamiętać, że podstawa do wyliczania maksymalnych stawek aktualizowana jest co roku do końca marca – co wynika z przepisu art. 6k ust. 5 u.c.p.g. („Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” w pierwszym kwartale każdego roku przeciętny miesięczny dochód rozporządzalny na 1 osobę ogółem za rok poprzedni”).

ZMIANY ODNOSZĄCE SIĘ DO SZCZEGÓLNYCH
RODZAJÓW NIERUCHOMOŚCI NIEZAMIESZKAŁYCH

Nieruchomości niezamieszkałe to jednak nie tylko klasyczne tego rodzaju nieruchomości, rozliczane od zadeklarowanej liczby pojemników lub worków. Ustawodawca przewiduje bowiem kilka ich podkategorii, w stosunku do których nowelizacja z dnia 11 sierpnia 2021 r. także wprowadziła szereg zmian, częściowo wymagających reakcji rady gmin – raz jeszcze przy tym należy podkreślić – o ile rada gminy objęła te nieruchomości gminnym systemem, mocą uchwały podjętej na podstawie art. 6c ust. 2 u.c.p.g. I tak, nieruchomościami niezamieszkałymi, w stosunku do których ustawodawca także wprowadził zmiany wymagające – prędzej czy później – stosownej reakcji w zakresie zmiany prawa lokalnego, są nieruchomości wykorzystywane na cele rekreacyjno-wypoczynkowe (w tym domki letniskowe) oraz nieruchomości, na których świadczone są usługi hotelarskie.
W stosunku do tych pierwszych zmianie uległ przepis stanowiący podstawę do ustalenia wysokości stawki opłaty śmieciowej, tj. art. 6j ust. 3b u.c.p.g. Warto również zauważyć, że wprowadzona zmiana jest niezwykle korzystna dla gmin oraz przez wiele z nich oczekiwana i pożądana. Zgodnie z nowym, aktualnym brzmieniem tego przepisu (które weszło w życie z dniem 1 stycznia 2022 r., a nie jak zdecydowana większość nowelizacji z dniem 23 września 2021 r.) „W przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, lub innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, rada gminy uchwala ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, nie wyższą niż 10% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za rok od domku letniskowego na nieruchomości albo od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe”. Porównując nowe brzmienie do brzmienia historycznego, obowiązującego do końca 2021 r., należy zwrócić uwagę na modyfikację zasady naliczania opłaty śmieciowej przy tego rodzaju nieruchomościach niezamieszkałych. Dotychczas gmina mogła pobierać ryczałtową roczną opłatę śmieciową od nieruchomości, na której znajdują się domki letniskowe albo od innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe. Po zmianie opłata pobierana jest od domku letniskowego albo od innej nieruchomości, wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe. Tym samym, o ile dotychczas właściciel takiej nieruchomości, na której było więcej niż jeden domek letniskowy, płacił jedną opłatę od całej nieruchomości, tak obecnie zobligowany jest płacić za każdy domek letniskowy.
Z uwagi jednak na fakt, że nowelizacja z dnia 11 sierpnia 2021 r. nie zawiera w odniesieniu do uchwał, podejmowanych na podstawie art. 6j ust. 3b u.c.p.g., żadnych przepisów przejściowych, zastosowanie znajduje ogólna zasada tworzenia prawa, zgodnie z którą akty wykonawcze, wydane na podstawie zmienianej podstawy prawnej, przestają obowiązywać z dniem wejścia w życie nowego brzmienia tego przepisu (lub jego uchylenia – z czym akurat w tym przypadku nie mamy do czynienia) – o ile przepisy przejściowe nie zachowują w mocy takich aktów wykonawczych. Tym samym rady tych gmin, które mają objęte systemem nieruchomości wykorzystywane na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, a które nie podjęły dotychczas uchwały, o której mowa w art. 6j ust. 3b u.c.p.g., na nowych zasadach zobligowane są do jej podjęcia, aby móc w tym roku (i kolejnych) pobierać opłaty śmieciowe od właścicieli tych nieruchomości. Czasu na podjęcie takiej uchwały zostało niewiele. Zgodnie bowiem z dodanym tą samą nowelizacją, jednak tym razem z dniem 23 września 2021 r. przepisem art. 6j ust. 3bc u.c.p.g., „Uchwała, o której mowa w ust. 3b, może zostać podjęta lub zmieniona do końca kwietnia danego roku”.
Przechodząc z kolei do nieruchomości, na których świadczone są usługi hotelarskie, w pierwszej kolejności przypomnieć należy, że ten rodzaj nieruchomości niezamieszkałych może zostać wyodrębniony przez radę gminy z grupy wszystkich nieruchomości niezamieszkałych, celem ich odrębnego rozliczania. Ustawodawca przewidział bowiem, że tego rodzaju nieruchomości mogą być rozliczane według ilości zużytej wody. Podstawą prawną do takiego działania jest przepis art. 6j ust. 3a u.c.p.g., w oparciu o który rada gminy podejmuje w tym przedmiocie stosowną uchwałę. I właśnie ta podstawa prawna została zmieniona z dniem 23 września 2021 r. Obecnie przepis ten stanowi, że „W przypadku nieruchomości, o której mowa w ust. 3, na której są świadczone usługi hotelarskie w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 2211), dopuszcza się, aby opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowiła iloczyn ilości zużytej wody z danej nieruchomości oraz stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6k ust. 1 pkt 3”. Dokonana zmiana polega na odesłaniu w brzmieniu tego przepisu do nowego, specjalnie wyodrębnionego w odniesieniu do tej metody przepisu art. 6k ust. 1 pkt 3 u.c.p.g. Co jednak istotne, ma ona wyłącznie charakter techniczny, bowiem nie wprowadza żadnych merytorycznych modyfikacji.
Powyższe potwierdza również przejściowy przepis art. 5 ust. 3 nowelizacji z dnia 11 sierpnia 2021 r. Zgodnie bowiem z jego brzmieniem, „Stawka opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6k ust. 2a pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do nieruchomości, o których mowa w art. 6j ust. 3a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, do dnia wejścia w życie uchwały podjętej na podstawie art. 6k ust. 1 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1”. Innymi słowy, ustawodawca wprowadza obowiązek podjęcia nowej uchwały, jednakże daje na to nieograniczony czas, pozostawiając do czasu zmiany w mocy dotychczasową uchwałę w tym przedmiocie.

PODSUMOWANIE

Jak już na wstępie wskazano, przedstawione w niniejszym artykule zmiany nie są jedynymi, jakie ustawodawca wprowadził nowelizacją z dnia 11 sierpnia 2021 r. Są one jednak niezwykle istotne, bowiem wymuszają podjęcie działań, dzięki którym będzie istniała dalsza możliwość pobierania opłat śmieciowych od właścicieli nieruchomości niezamieszkałych.

Mateusz Karciarz
prawnik w Kancelarii Radców Prawnych
Zygmunt Jerzmanowski
i Wspólnicy sp.k. w Poznaniu

SPIS TREŚCI

ANALIZY / KOMENTARZE - SAS 2 / 2022

Ciepłownictwo ma kluczowy wpływ na walkę ze zjawiskiem niskiej emisji w polskich miastach, która jest główną przyczyną smogu. Niezwykle istotne są lokalne inwestycje w aktywa wytwórcze, jak i rozbudowę sieci ciepłowniczych, podejmowane przez spółki ciepłownicze. Bez stałego dialogu z partnerami samorządowymi spora część zadań byłaby trudna do zrealizowania.

Współpraca z lokalnymi samorządami to dobra praktyka w PGE Energia Ciepła, spółce z Grupy PGE, która wytwarza ciepło i energię elektryczną dla dużych polskich miast, wśród których są: Kraków, Gdańsk, Gdynia, Wrocław, Rzeszów, Lublin, Bydgoszcz, Kielce i Szczecin. Spółka działa też w Toruniu, Zielonej Górze, Gorzowie Wielkopolskim, Zgierzu, Siechnicach i Gryfinie, gdzie jest również dystrybutorem ciepła do klientów końcowych.
Od lat elektrociepłownie PGE Energia Ciepła wspierają samorządy w walce o czyste powietrze, ale także angażują się w życie lokalnej społeczności, wspierając sport, kulturę, osoby wykluczone społecznie. Ważne miejsce zajmuje także edukacja w zakresie ciepła sieciowego i efektywności energetycznej.
Trójmiasto należy do najczystszych aglomeracji miejskich w Polsce. Średnie poziomy stężeń zanieczyszczeń, rejestrowane przez stacje pomiarowe, sięgają 40% poziomów dopuszczalnych, co uważane jest za wskaźnik dobrej jakości powietrza. Jednak i tutaj jest jeszcze nad czym pracować.
W Gdyni PGE Energia Ciepła wraz z samorządem gdyńskim i dystrybutorem ciepła OPEC (Okręgowe Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej) od sześciu lat angażują się w kampanię informacyjno-edukacyjną „Daj się ogrzać. Przyłącz się do ciepłolubnych”. Co roku w jej ramach odbywają się spotkania informacyjne na temat podłączenia się do sieci ciepłowniczej z mieszkańcami, administratorami wspólnot, spółdzielniami mieszkaniowymi, organizowane są akcje edukacyjne dla dzieci i młodzieży czy działania z zakresu efektywności energetycznej.
W Siechnicach PGE Energia Ciepła rozpoczęła budowę nowej elektrociepłowni gazowej. W ramach przygotowań do rozpoczęcia inwestycji opracowano plan komunikacji projektu we współpracy z władzami Gminy Siechnice. W ramach planu na stronie internetowej Gminy ukazują się wszystkie istotne informacje dotyczące kamieni milowych projektu. Wrocławska elektrociepłownia jest też inicjatorem przekazania na cele społeczne obecnej infrastruktury EC Czechnica, 120-letniego kompleksu, który po uruchomieniu nowej elektrociepłowni zostanie zamknięty. Przez studentów Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej przygotowane zostały prace, mogące posłużyć jako inspiracja do dalszych działań, w ramach zagospodarowania EC Czechnica.
PGE Toruń od początku swojej działalności współpracuje z toruńskim samorządem w wielu obszarach. Współpraca dotyczy nie tylko wymaganych prawem decyzji administracyjnych, ale też innych obszarów związanych z poprawą życia mieszkańców, jakością powietrza i działaniami rozwijającymi Miasto i spółkę. PGE Toruń współpracuje na bieżąco z Biurem Ogrodnika Miejskiego, Wydziałem Gospodarki Komunalnej, Wydziałem Gospodarki Nieruchomościami, Wydziałem Architektury i Budownictwa, Wydziałem Geodezji i Kartografii oraz Biurem Toruńskiego Centrum Miasta. Warto podkreślić, że Gmina Miasto Toruń (GMT) jest jednym z kluczowych klientów PGE Toruń. Wszystkie nowe obiekty GMT, znajdujące się w obrębie sieci ciepłowniczej, są na bieżąco przyłączane i korzystają z ciepła sieciowego. PGE Toruń wspiera rocznie ponad 20 projektów, realizowanych często przez jednostki miejskie, z obszaru kultury i sportu, co pomaga w organizacji tych wydarzeń i promocji Torunia.
Lokalny rynek ciepła w Rzeszowie od lat determinuje współpraca pomiędzy rzeszowską elektrociepłownią a dystrybutorem, Miejskim Przedsiębiorstwem Energetyki Cieplnej. Priorytetem dla obu partnerów jest zagwarantowanie mieszkańcom nieprzerwanych dostaw ciepła sieciowego, które może zostać wykorzystane do celów grzewczych, jak i ciepłej wody użytkowej.
Elektrociepłownia „Zielona Góra” wspiera miasto w walce ze smogiem poprzez realizację inwestycji w ramach Strategii Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych (ZIT) – opracowanej przez Prezydenta Miasta dla Miejskiego Obszaru Funkcjonowania Zielonej Góry. Elektrociepłownia współpracuje z miastem przy ekologicznym, elektrycznym transporcie publicznym – komunikacji miejskiej.
Współpraca pomiędzy krakowską elektrociepłownią a lokalnym samorządem ma długą historię i jest realizowana na wielu różnych płaszczyznach. Główną domeną, jako największego w Krakowie producenta ciepła i energii elektrycznej, jest oczywiście zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego mieszkańcom miasta, ale obszar współpracy jest znacznie szerszy i wynika ze spójnych celów zarówno Gminy, jak i krakowskiego oddziału PGE Energia Ciepła. Aktualnie kluczowym wyzwaniem z punktu widzenia krakowskiej elektrociepłowni jest realizacja projektu transformacji energetycznej. Równolegle PGE Energia Ciepła współpracuje z Miastem w zakresie prac nad przygotowaniem „Założeń do planu zaopatrzenia gminy miejskiej Kraków w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe na lata 2023-2038”. Opracowana została także pierwsza w Polsce „Mapa ciepła” – czyli narzędzie niezbędne zarówno dla dystrybutora ciepła (umożliwia zaplanowanie koniecznych inwestycji sieciowych), jak i dla producentów ciepła (zaplanowanie inwestycji, remontów) tak, aby dostosować je do przyszłych potrzeb mieszkańców Krakowa.
Elektrociepłownia w Kielcach stale rozwija i wzmacnia współpracę z lokalnymi samorządami w zakresie bezpieczeństwa energetycznego, ochrony środowiska, a także rozwoju gospodarczego Kielc. Oddział angażuje się również w projekty związane z aktywizacją i edukacją mieszkańców. Od lat jest partnerem Tygodnia Energii z Przyrodą, podczas którego pracownicy kieleckiej elektrociepłowni budują świadomość ekologiczną wśród najmłodszych mieszkańców miasta na temat sposobów wytwarzania ciepła i energii elektrycznej oraz możliwości ich oszczędzania. Od 2018 roku Oddział w Kielcach jest partnerem programu „Ciepła Woda bez Piecyka”, w który aktywnie się angażuje, poprzez uczestnictwo w spotkaniach z przedstawicielami zarządców budynków oraz z mieszkańcami. Dzięki współpracy pomiędzy producentem energii elektrycznej i ciepła czyli PGE Energia Ciepła, a dystrybutorem ciepła czyli MPEC (Miejskim Przedsiębiorstwem Energetyki Cieplnej) w Kielcach na terenie miasta zlikwidowano blisko 500 piecyków gazowych, co oznacza że kolejny tysiąc mieszkańców Kielc może się cieszyć komfortem posiadania instalacji ciepłej wody użytkowej.
Gorzowski Oddział PGE Energia Ciepła od wielu lat blisko współpracuje z lokalnym samorządem. W 2021 roku zarząd spółki podpisał z Prezydentem Gorzowa Wielkopolskiego list intencyjny w sprawie budowy ITPOE. Na jego mocy obie strony zobowiązują się do współpracy oraz wzajemnego wsparcia w realizacji inwestycji.
PGE Energia Ciepła Oddział Elektrociepłownia w Lublinie Wrotków jest największym wytwórcą energii elektrycznej i ciepła na Lubelszczyźnie. Elektrociepłownia zabezpiecza ponad 60% zapotrzebowania miejskiego systemu ciepłowniczego (msc). Współpracuje z właścicielem i operatorem msc, którym jest należąca do miasta spółka Lubelskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej. Obie spółki podpisały w maju ubiegłego roku umowę, gwarantującą bezpieczeństwo dostaw ciepła dla miasta na najbliższe 15 lat oraz umożliwiającą realizację w Elektrociepłowni w Lublinie Wrotków inwestycji odtworzenia mocy wytwórczych – budowę kotłowni rezerwowo-szczytowej, która po roku 2023 przejmie funkcję przeznaczonych do likwidacji jednostek węglowych.
Bydgoski Oddział PGE Energia Ciepła jest głównym producentem ciepła i energii elektrycznej w Bydgoszczy. Spółka w lipcu zeszłego roku zawarła z Komunalnym Przedsiębiorstwem Energetyki Cieplnej (KPEC) umowę intensyfikacji sprzedaży ciepła (UIS) w celu rozwoju lokalnego rynku ciepła. Dzięki rozszerzonej współpracy pomiędzy producentem a dystrybutorem możliwe będzie zagwarantowanie mieszkańcom i instytucjom stabilnego i ciągłego dostępu do ciepła sieciowego.

Materiał powstał we współpracy
z PGE Polska Grupa Energetyczna

SPIS TREŚCI

ANALIZY / KOMENTARZE - SAS 2 / 2022

W Ministerstwie Infrastruktury trwają obecnie prace nad projektem ustawy, mającej na celu prawidłowe wdrożenie tzw. dyrektywy osadowej. Projekt zakłada zmianę kilku ustaw, w tym po raz kolejny w ciągu ostatniego roku ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach – tym razem w zakresie szeroko rozumianej problematyki osadów ściekowych.

Pod koniec 2021 roku na stronach Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (nr UC112). Jego najnowsza wersja datowana jest na dzień 3 marca 2022 r. i przewiduje wiele niezwykle istotnych zmian, z którymi zmierzyć się będą musiały nie tylko gminy, ale również przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne oraz podmioty świadczące usługi w zakresie odbierania nieczystości ciekłych z terenu nieruchomości nieskanalizowanych. Jak już na wstępie wskazano, głównym celem projektu jest doprowadzenie do stanu, w którym polskie przepisy będą w pełny i prawidłowy sposób implementowały tzw. dyrektywę osadową. Obecnie Polsce grożą bowiem wielomiliardowe kary za częściowo niewłaściwe, a częściowo niepełne wdrożenie wymogów stawianych przez tzw. dyrektywę ściekową, a tym samym wprowadzenie do polskich przepisów stosownych zmian jest niezbędne.
W niniejszym artykule przedstawione zostaną projektowane zmiany, obejmujące głównie problematykę – niezbyt szczegółowo uregulowanej kwestii – przydomowych oczyszczalni ścieków. Zmiany w tym zakresie mają zostać wprowadzone do ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2021 r. poz. 888 z późn. zm., dalej: „u.c.p.g.” albo „ustawa śmieciowa”). Projektodawcy planują jednak wprowadzić szereg nowych przepisów także do innych aktów prawnych – przepisów, których celem również jest prawidłowe implementowanie dyrektywy osadowej. Zmiany te także odnosić się będą do gmin i zostaną przedstawione w kolejnych numerach czasopisma.

SPOSOBY POZBYWANIA SIĘ ŚCIEKÓW

Wyłącznie porządkująco warto wskazać, że powstające na terenie nieruchomości ścieki właściciel tej nieruchomości zobligowany jest „zagospodarować” w odpowiedni, określony przepisami ustawy śmieciowej sposób. Podstawowym sposobem jest pozbywanie się ich za pośrednictwem sieci kanalizacyjnej (w oparciu o stosowną umowę zawartą z przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym, w trybie przepisów ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków). Czymś oczywistym jest również to, że nie wszystkie nieruchomości w Polsce są jednak skanalizowane. Na taką okoliczność ustawodawca przewidział odpowiednie regulacje, zawarte już nie we wspomnianej przed chwilą ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, lecz w ustawie śmieciowej.

NIECZYSTOŚCI CIEKŁE – CZYLI CO?

Nieczystości obecnie zdefiniowano jako ścieki, gromadzone przejściowo w zbiornikach bezodpływowych (patrz: art. 2 ust. 1 pkt 1 u.c.p.g.) – czyli instalacjach i urządzeniach przeznaczonych do gromadzenia nieczystości ciekłych w miejscu ich powstawania (patrz: art. 2 ust. 1 pkt 5 u.c.p.g.). Definicji ścieków natomiast nie znajdziemy w ustawie śmieciowej. Pojęcie to jednak zdefiniowano w kilku innych aktach prawnych (w identycznym brzmieniu), tj. w Prawie ochrony środowiska (patrz: art. 3 pkt 38 tej ustawy), w Prawie wodnym (patrz: art. 16 pkt 61 tej ustawy) oraz w ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (patrz: art. 2 pkt 8 tej ustawy).
Co przy tym istotne, ścieki (a w konsekwencji również nieczystości ciekłe) nie są traktowane jako odpady, w rozumieniu przepisów ustawy o odpadach (patrz: art. 2 pkt 8 tej ustawy). W praktyce obecnie problemem jest jednak jednolite w skali całego kraju klasyfikowanie osadów, pochodzących z przydomowych oczyszczalni ścieków. W tym zakresie funkcjonują dwa poglądy: pierwszy – zgodnie z którym tego rodzaju osady są odpadami, a więc ich pozbywanie się powinno odbywać się zgodnie z wymogami określonymi w przepisach ustawy o odpadach; oraz drugi – zgodnie z którym osady te są ściekami. W tym drugim przypadku jednak pojawiają się kolejne dwa poglądy: pierwszy – zgodnie z którym osadów z przydomowych oczyszczalni ścieków należy pozbywać się analogicznie jak nieczystości ciekłych ze zbiorników bezodpływowych, a więc za pośrednictwem podmiotu posiadającego w tym zakresie stosowne zezwolenie; oraz drugi – zgodnie z którym nie ma obowiązku pozbywania się tych osadów za pośrednictwem takiego podmiotu, lecz z uwagi na to, że są to ścieki i tak powinny one finalnie trafić do oczyszczalni ścieków.
Każda z wyżej przywołanych interpretacji niewątpliwie ma swoje wady i zalety. Projektowane przepisy mają jednak doprowadzić do tego, że nie będzie potrzeby dokonywania rozważań, czy osady z przydomowych oczyszczalni ścieków to odpady czy ścieki. Zgodnie bowiem z projektowanym nowym brzmieniem definicji nieczystości ciekłych, pod tym pojęciem mieścić się będą nie tylko ścieki, gromadzone przejściowo w zbiornikach bezodpływowych, ale również osadniki w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków.

POZBYWANIE SIĘ OSADÓW Z PRZYDOMOWYCH OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW WG PROJEKTOWANYCH PRZEPISÓW

Uznanie, że osady pochodzące z przydomowych oczyszczalni ścieków będą traktowane jak nieczystości ciekłe spowoduje, że w stosunku do nich zaktualizuje się szereg obowiązków, dotychczas przypisanych wyłącznie do ścieków gromadzonych w zbiornikach bezodpływowych. Projektodawcy planują w tym zakresie wprowadzenie jednak dodatkowych wyraźnych regulacji, takich jak:

  • gromadzenie nieczystości ciekłych, również w osadnikach przydomowych oczyszczalni ścieków, stanie się wyraźnie obowiązkiem właścicieli nieruchomości (nowe brzmienie art. 5 ust. 1 pkt 3a u.c.p.g.);
  • właściciele nieruchomości, pozbywający się osadów ściekowych z przydomowych oczyszczalni ścieków, zobowiązani będą do zawarcia w tym zakresie stosownej umowy oraz posiadania dowodów uiszczania opłat za te usługi (nowe brzmienie art. 6 ust. 1 u.c.p.g.);
  • wprowadzenie obowiązku kontrolowania przez gminę podmiotów, odbierających od właścicieli nieruchomości nieczystości ciekłych (zarówno ze zbiorników bezodpływowych, jak i przydomowych oczyszczalni ścieków) co najmniej raz na dwa lata (nowy art. 6 ust. 5aa u.c.p.g.);
  • za nieprzestrzeganie przez gminę obowiązku z poprzedniego punktu ma grozić administracyjna kara pieniężna w wysokości od 10 tys. zł do 50 tys. zł (nowy art. 9z ust. 7 u.c.p.g.);
  • podmioty utrudniające lub udaremniające przeprowadzenie kontroli zagrożone będą sankcją w postaci kary grzywny (nowy art. 10 ust. 2d u.c.p.g.);
  • obowiązek zorganizowania przez gminę odbierania osadów ściekowych z instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków w przypadku, gdy właściciel nie posiada w tym zakresie stosownej umowy oraz wydania decyzji administracyjnej, określającej m.in. wysokość opłaty uiszczanej na rzecz gminy w konsekwencji realizacji tego obowiązku (nowe brzmienie art. 6 ust. 6 i ust. 7 u.c.p.g.).

Powyższe zmiany planuje się, aby weszły w życie już po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Tak krótki okres vacatio legis wydaje się być niewystarczający na przygotowanie się nie tylko gmin, ale również (a nawet zwłaszcza) właścicieli nieruchomości oraz podmiotów świadczących usługi pozbywania się nieczystości ciekłych z przydomowych oczyszczalni ścieków. Należy mieć nadzieję, że zanim projekt ostatecznie zostanie przyjęty, kwestia ta ponownie zostanie przeanalizowana.

KTO BĘDZIE ODBIERAĆ OSADY?

Początkowo (tj. w pierwszej wersji projektu nowelizacji) przewidywano, że opróżnianie osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków będzie działalnością wymagającą uzyskania odrębnego zezwolenia. Aktualnie jednak projektuje się, że działalność ta będzie mieścić się w ramach obecnego zezwolenia na opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych (patrz: projektowane brzmienie przepisu art. 7 ust. 1 pkt 2 u.c.p.g.). Podmioty, które obecnie posiadają tego rodzaju zezwolenia, z dniem wejścia w życie projektowanej obecnie nowelizacji mają uzyskać automatycznie możliwość prowadzenia działalności w zakresie osadów z przydomowych oczyszczalni ścieków, lecz – jak wskazuje się w przejściowym przepisie art. 8 ust. 3 nowelizacji – „pod warunkiem udokumentowania gotowości odbioru nieczystości zebranych z osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków przez stację zlewną i zgłoszenia zamiaru prowadzenia w tym zakresie działalności wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, przed rozpoczęciem działalności w zakresie opróżniania osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków i transportu nieczystości ciekłych odebranych z tych instalacji”.
Jak wynika z przywołanego powyżej przepisu, projektodawcy planują, aby osady z przydomowych oczyszczalni ścieków również trafiały do stacji zlewnych. Ma to być określane w treści wydawanych w tym zakresie zezwoleń (projektowane nowe brzmienie art. 8 ust. 2 oraz art. 9 ust. 1aa u.c.p.g.). Istotne jest jednak to, że proponuje się, aby dostarczane do stacji zlewnej nieczystości ciekłe spełniały wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 99 ust. 1 Prawa wodnego, przewidziane dla oczyszczalni ścieków znajdujących się w granicach aglomeracji, z której są dostarczane nieczystości ciekłe” (nowy ust. 6c w art. 7 u.c.p.g.).

PODSUMOWANIE

Projektowane zmiany są na razie na etapie prac w Rządowym Centrum Legislacji, jednakże biorąc pod uwagę ich znaczenie należy przypuszczać, że po stronie Ministerstwa Infrastruktury będzie duża determinacja, aby jak najszybciej projekt trafił do Sejmu i został przyjęty. Czas przy tym pokaże, w jakim ostatecznie kształcie przyjęte zostaną przepisy przez parlament. Już teraz zakładać można jednak, że zakres nowelizacji nie powinien ulec większym zmianom.

Mateusz Karciarz
prawnik w Kancelarii Radców Prawnych
Zygmunt Jerzmanowski i Wspólnicy sp.k. w Poznaniu

SPIS TREŚCI

ANALIZY / KOMENTARZE - SAS 2 / 2022

Przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach uprawniają ministra właściwego do spraw klimatu do wydania rozporządzenia, określającego odrębnie dla jednej lub kilku spraw, dla niektórych odpadów, szczegółowych warunków utraty statusu odpadów. W dniu 8 lutego 2022 r. na stronie Rządowego Centrum Legislacji opublikowany został projekt rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska, w sprawie określenia szczegółowych warunków utraty statusu odpadów dla odpadów powstających w procesie energetycznego spalania paliw.

UTRATA STATUSU ODPADÓW

Prawną podstawą utraty statusu odpadów są przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. (Dz.U.2021 poz. 779 z późn. zm., dalej jako: „ustawa o odpadach”), implementujące do polskiego porządku prawnego postanowienia zawarte w art. 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylające niektóre dyrektywy (Dz.U.UE.L.2008.312.3). Stosownie do art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach, określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli zostały poddane recyklingowi lub innemu odzyskowi i w efekcie przeprowadzonych procesów spełniają łącznie cztery ustawowe warunki. Przepis uzależnia utratę statusu odpadu tego, czy dany przedmiot lub substancja: mają zostać wykorzystane do konkretnych celów, istnieje rynek lub popyt na nie, spełniają wymagania techniczne dla zastosowania do konkretnych celów oraz wymagania określone w przepisach, w szczególności dotyczących chemikaliów i produktów mających zastosowanie do danego przedmiotu lub danej substancji, i w normach mających zastosowanie do danego produktu, a także ich stosowanie nie prowadzi do negatywnych skutków dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska.
Dodatkowe, odrębne warunki określone zostały w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o odpadach, zgodnie z którym utrata statusu odpadu następuje również wówczas, gdy spełnione zostaną szczegółowe warunki utraty statusu odpadów, określone w przepisach unijnych albo w krajowych przepisach wykonawczych – a jeżeli nie zostały określone w tych przepisach – w zezwoleniu na przetwarzanie odpadów. Upoważnienie (ale nie zobowiązanie) ministra właściwego do spraw klimatu do wydania rozporządzenia określającego, odrębnie dla jednej lub kilku spraw, dla niektórych odpadów, szczegółowe warunki utraty statusu odpadów, ustanowione zostało wraz z przyjęciem ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019 poz. 1579). Od tego czasu wyłącznie raz – nie uwzględniając konieczności uchylenia, a następnie przyjęcia rozporządzenia w niemalże niezmienionym brzmieniu, z uwagi na zmianę podstawy prawnej do wydania aktu wykonawczego – Minister Klimatu i Środowiska wydał rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych warunków utraty statusu odpadów dla odpadów destruktu asfaltowego. Aktualnie procedowany projekt rozporządzenia w sprawie określenia szczegółowych warunków utraty statusu odpadów dla odpadów powstających w procesie energetycznego spalania paliw („projekt”) stanowi zatem dopiero drugi taki akt prawny.

ZAŁOŻENIA PROCEDOWANEGO PROJEKTU

Opublikowany projekt, jak wynika z uzasadnienia i oceny skutków regulacji („OSR”), ma na celu ułatwienie zagospodarowania odpadów, które powstają w procesie energetycznego spalania paliw poprzez ujednolicenie – a w konsekwencji również uproszczenie – procedury utraty statusu odpadów. Wdrożenie przepisów objętych projektem miałoby doprowadzić do umożliwienia szerszego wykorzystania określonych substancji, takich jak np. popioły, żużle, gipsy, w dalszej praktyce biznesowej, w szczególności w sektorze budowlanym, jako składniki do produkcji m.in. cementu, betonu i spoiw. Szczegółowy katalog odpadów, powstających w procesie energetycznego spalania paliw, określony został w załączniku nr 1 do projektu.
Konieczność przyjęcia regulacji w zakresie odpadów powstających w procesie energetycznego spalania paliw, uzasadniona została m.in. poprzez wskazanie, iż sektor energetyczny produkuje rocznie ok. 14 040 tys. Mg odpadów, z których większość nie zostaje dalej zagospodarowana, ale trafia na składowiska odpadów. Wyjątek od powyższego stanowią duże przedsiębiorstwa energetyczne, które uzyskują dla popiołów, żużli i gipsów decyzje administracyjne marszałka województwa o uznaniu tych substancji za produkt uboczny, a następnie powierzają obrót nimi podmiotom współpracującym. Taka praktyka jest niemalże niedostępna dla mniejszych podmiotów, przekazujących powstałe odpady na składowiska, z uwagi na zbyt skomplikowane procedury administracyjne uzyskania decyzji o uznaniu za produkt uboczny, a także brak zaplecza technicznego, niezbędnego do dystrybucji produktów, w powiązaniu ze specyfiką sezonowego cyklu pracy przedsiębiorstw ciepłowniczych. Jak wskazują autorzy projektu, z perspektywy przedsiębiorstw funkcjonujących w sektorze energetycznym, utrata statusu odpadu jest korzystniejsza od uznania za produkt uboczny. W uzasadnieniu wskazano, iż utrata statusu odpadów, w przeciwieństwie do procedury uzyskania statusu ubocznego produktu spalania, umożliwia rozbiórkę i gospodarcze wykorzystanie odpadów zalegających na składowiskach, przez co nastąpi zwolnienie zajmowanych terenów oraz wprowadzenie na rynek tańszych, lokalnie dostępnych materiałów i produktów, powstałych w procesie odzysku w ramach procedury utraty statusu odpadów. Ponadto wskazano, iż posiadacz odpadów powstających w procesie energetycznego spalania paliw, w drodze utraty statusu odpadów może zagospodarować wytwarzane na bieżąco odpady, jak i odpady zdeponowane na składowiskach, zatem pośrednim celem przyjęcia projektu będzie stworzenie możliwości likwidacji składowisk odpadów, powstałych w procesie energetycznego spalania paliw oraz zmniejszenie wydobycia surowców naturalnych, poprzez wprowadzenie do obiegu gospodarczego alternatywnych produktów i materiałów, powstałych w procesie odzysku.
Projekt rozporządzenia zakłada wprowadzenie katalogu minimalnych kryteriów jakościowych powstałych produktów lub materiałów i wskazanie kierunków ich wykorzystania. Autorzy projektu uzależnili utratę statusu odpadów, m.in. od poddania substancji odzyskowi w procesie R5 lub R12, przebadania próbek odpadów przez akredytowane laboratorium, a także dalszego użycia, np. przy wykonaniu robót ziemnych. Spełnienie tych szczegółowych warunków będzie wystarczające do przeprowadzenia procedury utraty statusu odpadów. Efektem przyjęcia projektu ma być pozytywny wpływ wdrożonych regulacji na działanie mikro, małych i średnich przedsiębiorców, poprzez zmniejszenie obciążeń administracyjnych oraz kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, związanej z zagospodarowaniem odpadów pochodzących ze spalania paliw. Projekt ten może się okazać jednak również kluczowy z perspektywy sektora komunalnego, gdyż pozwoli na zagospodarowanie odpadów powstających w procesie ciepłowniczym.

PODSUMOWANIE

Procedowany projekt niewątpliwie wpasowuje się w kierunek gospodarowania odpadami, wyznaczony w przepisach i programach unijnych, wspierając wdrażanie gospodarki obiegu zamkniętego w kraju, jak również pozostając w zgodzie z wytycznymi Europejskiego Zielonego Ładu. Jednocześnie przyjęcie projektu stworzy realną szansę ograniczenia ilości odpadów, trafiających na składowiska, zamiast służyć wtórnemu wykorzystaniu, co w efekcie przyczyni się także do sukcesywnego zmniejszania ilości i wielkości składowisk. Znaczne udogodnienia w procedurach administracyjnych powinny zostać dostrzeżone wśród podmiotów dotychczas niemogących realnie pozwolić sobie na skuteczne zagospodarowanie odpadów, takich jak żużle, popioły czy też gipsy.

Klaudia Skubiszak
associate w Praktyce Infrastruktury
i Energetyki kancelarii Domański Zakrzewski Palinka sp.k.

Daniel Chojnacki
counsel w Praktyce Infrastruktury
i Energetyki kancelarii Domański Zakrzewski Palinka

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI / PRZEGLĄD LEGISLACYJNY - SAS 2 / 2022

OCHRONA ODBIORCÓW GAZU

Od 29 stycznia 2022 r. obowiązuje ustawa z dnia 26 stycznia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców paliw gazowych w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz.U. z 28 stycznia 2022 r., poz. 202). Najważniejsze zmiany wprowadzone ustawą:

  • Do końca 2023 r. ochroną taryfową objęte zostaną m.in.: szpitale, szkoły, żłobki, przedszkola czy domy dziecka. Oznacza to, że instytucje te będą płaciły za gaz według takich stawek, jak odbiorcy indywidualni.
  • Zamrożone zostaną ceny paliw gazowych na poziomie cen zawartych w taryfie sprzedawcy z urzędu, ustalonej na okres 1 stycznia – 31 grudnia 2022 r. Cena ta ma charakter ceny maksymalnej, co oznacza, że wobec odbiorców, którzy wcześniej zawarli umowę z dostawcą, przewidującą niższą cenę, stosuje się tę niższą cenę do czasu wygaśnięcia umowy.
  • W przypadku, gdyby w trakcie 2022 r. doszło do obniżek cen i przedsiębiorcy zaczęliby oferować ceny niższe, niż w taryfie sprzedawcy z urzędu, to zastosowanie będą miały niższe ceny.
  • Zaproponowane rozwiązania wykluczają możliwość podwyższenia cen i stawek taryfowych paliwa gazowego w 2022 r. Sprzedawcy gazu, którzy nie zastosują się do obowiązku stosowania zamrożonych cen i stawek, będą podlegać karze pieniężnej w wysokości nie niższej niż 1 mln zł i nie wyższej niż 15% przychodu ukaranego przedsiębiorstwa.

W ustawie jednoznacznie potwierdzona została konieczność ochrony taryfowej odbiorców gazu ziemnego w budynkach wielolokalowych. Chodzi o tych odbiorców, którzy nie zawarli indywidualnych umów kompleksowych lub umów zakupu gazu ziemnego z przedsiębiorstwami energetycznymi. Ochrona taryfowa zagwarantowana zostanie wszystkim mieszkańcom spółdzielni oraz wspólnot – także w przypadku, gdy spółdzielnia lub wspólnota dotychczas nie wystąpiła o objęcie ich taką ochroną.
Dla sprzedawców gazu, którzy prowadzą sprzedaż do odbiorców taryfowych, rząd przygotował system rekompensat na poziomie ok. 10 mld zł. Przełoży się to na niższe rachunki dla odbiorców na równowartość tej kwoty.

ODNAWIALNE ŹRÓDŁA ENERGII

Od 26 lutego 2022 r. obowiązuje ustawa z dnia 27 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 25 lutego 2022 r., poz. 467).

Nowelizacja ma na celu wprowadzenie rozwiązań prawnych, umożliwiających zakończenie realizacji przez jednostki samorządu terytorialnego rozpoczętych projektów parasolowych i grantowych na montaż lub zakup mikroinstalacji fotowoltaicznej. Jest ona odpowiedzią na wątpliwości zgłaszane przez jednostki samorządu terytorialnego, że zmiana zasad rozliczeń prosumentów, wprowadzona ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustawy, która wejdzie w życie w dniu 1 kwietnia 2021 r., może wpłynąć negatywnie na możliwość zakończenia realizacji tzw. projektów parasolowych i grantowych z powodu rezygnacji osób zainteresowanych. W celu przeciwdziałania temu ryzyku i wsparcia samorządów w realizacji prowadzonych programów, nowelizacja przewiduje, że osoba, która zawarła w terminie do 31 marca 2022 r. umowę na zakup, montaż lub dofinansowanie tej mikroinstalacji z jednostką samorządu terytorialnego lub innym uprawnionym podmiotem, który realizuje projekt dofinansowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego, a także złożyła prawidłowo wniosek o przyłączenie mikroinstalacji w terminie do 31 grudnia 2023 r., będzie mogła dokonywać rozliczenia wytworzonej i pobranej energii elektrycznej na dotychczasowych zasadach, tj. w systemie opustu.

PRAWO ENERGETYCZNE

Od 5 marca 2022 r. obowiązuje ustawa z dnia 9 lutego 2022 r. o zmianie ustawy o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (Dz.U. z 25 lutego 2022 r., poz. 459).

Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r., ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.Urz. UE L 275z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.), w art. 10 ust. 6 uregulowała możliwość przekazania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej środków finansowych na rzecz sektorów lub podsektorów, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu przenoszenia kosztów związanych z emisją gazów cieplarnianych w ceny energii, w celu kompensacji tych kosztów.

INWESTYCJE STRATEGICZNE W SEKTORZE NAFTOWYM

Od 15 marca 2022 r. obowiązuje ustawa z dnia 27 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w sektorze naftowym (Dz.U. z dnia 28 lutego 2022 r., poz. 483).

Celem ustawy jest stworzenie ram prawnych umożliwiających realizację polityki rządu w zakresie wzmocnienia bezpieczeństwa energetycznego Rzeczypospolitej Polskiej. Biorąc pod uwagę zagrożenia dotyczące dostępności pojemności magazynowych na potrzeby sektora naftowego, konieczność zapewnienia ciągłości zaopatrzenia krajowego rynku w ropę naftową i paliwa w sytuacjach kryzysowych, potrzebę bieżącego zarządzania i optymalizowania pracy rafinerii PKN ORLEN S.A. w Płocku, jak również zgłaszane przez producentów i handlowców oraz Agencję Rezerw Materiałowych problemy z uzyskaniem usługi magazynowej pod zapasy interwencyjne oraz handlowe, niezbędne jest sprawne przeprowadzenie szeregu inwestycji, zwiększających dostępność bezzbiornikowych (kawernowych) pojemności magazynowych na ropę naftową i produkty naftowe, rurociągów przesyłowych dla ropy naftowej bądź produktów naftowych, w celu zwiększenia możliwości niezakłóconego korzystania z tych aktywów oraz zapobieżenia sytuacji niedoboru pojemności magazynowych dla podmiotów prowadzących działalność na rynku paliwowym.

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI / PROJEKTY - SAS 2 / 2022

1 marca 2022 r. do konsultacji i opiniowania trafił projekt rozporządzenia Ministra Cyfryzacji w sprawie trybu i terminów przekazywania danych pomiędzy rejestrem PESEL a rejestrami centralnymi.

Projekt rozporządzenia określi tryb i terminy przekazywania danych pomiędzy rejestrem PESEL a rejestrami centralnymi, o których mowa w art. 10 ust. 2, czyli rejestrami gromadzącymi dane dotyczące dowodów osobistych, paszportów, obywatelstwa i rejestracji stanu cywilnego, uwzględniając przy tym potrzebę zapewnienia ochrony danych osobowych.

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI / PROJEKTY - SAS 2 / 2022

28 lutego 2022 r. do uzgodnień, konsultacji publicznych oraz opiniowania skierowany został projekt rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej, zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników, zatrudnionych w niektórych państwowych jednostkach budżetowych.

Jak czytamy w ocenie skutków regulacji: „Konieczna jest zmiana tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2008 r. w sprawie warunków wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń, związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych państwowych jednostkach budżetowych. Miesięczne stawki wynagrodzenia zasadniczego pracowników nie były aktualizowane od 2020 r., a w związku z obecną sytuacją ekonomiczną (prognozowanymi wskaźnikami makroekonomicznymi, w tym średniorocznym wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych) istnieje potrzeba dokonania urealnienia wysokości przedmiotowych stawek wynagrodzenia zasadniczego”.

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI / PROJEKTY - SAS 2 / 2022

25 lutego 2022 r. do uzgodnień, konsultacji publicznych oraz opiniowania skierowany został projekt ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Ministerstwo Środowiska i Klimatu).

Jak wynika z uzasadnienia projektu, jego celem są zmiany w ramach wielu obszarów dotyczących odnawialnych źródeł energii, których wspólnym celem jest zwiększenie udziału źródeł odnawialnych w krajowym zużyciu energii brutto, a także szeroko pojęty rozwój sektora energii, zgodny z ambicjami redukcji emisyjności gospodarki i spełniania zobowiązań międzynarodowych.

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI / PROJEKTY - SAS 2 / 2022

23 lutego 2022 r. rząd rozpoczął prace nad projektem ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu przeciwdziałania przestępczości środowiskowej (Ministerstwo Klimatu i Środowiska).

Celem projektowanej regulacji jest zmiana granic ustawowego zagrożenia za wykroczenia i przestępstwa przeciwko środowisku. Projektodawca dąży do ochrony środowiska naturalnego przed szkodliwymi działaniami, spełniającymi znamiona przestępstw lub wykroczeń przeciwko środowisku. Praktyka stosowania dotychczas obowiązującego prawa pokazuje, iż obecne sankcje karne są niewystarczające, w związku z tym należy dokonać zmiany przepisów. Reakcja karna powinna odpowiadać stopniowi społecznej szkodliwości czynu, zawinienia oraz rzeczywistym względom prewencji ogólnej i indywidualnej. Poprzez zaproponowaną nowelizację projektodawca dąży do wyeliminowania niedoskonałości aktualnych regulacji prawnych.

SPIS TREŚCI

SPIS TREŚCI SAS 2 / 2022

AKTUALNOŚCI / PROJEKTY

Przestępczość środowiskowa
Odnawialne Źródła Energii
Wynagrodzenia
Rejestr PESEL

PRZEGLĄD LEGISLACYJNY

ANALIZY I KOMENTARZE

Finansowe skutki postępowania przed sądem administracyjnym dla JST
Procedura nałożenia opłaty na wnioskodawcę za udostępnienie informacji publicznej
Popioły i żużle mogą utracić status odpadu na mocy nowego
projektu rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska

Już wkrótce przydomowe oczyszczalnie ścieków pod większą kontrolą gmin?

RYNEK ENERGII

PGE współpracuje z lokalnymi samorządami

FUNKCJONOWANIE SAMORZĄDU

Ustawowy zakaz zatrudniania oraz kontynuowania zatrudnienia radnych
w urzędzie gminy, starostwie powiatowym i urzędzie marszałkowskim

Sposoby i tryb głosowania tajnego na sesji zdalnej, określone w statutach gmin, miast i powiatów
Wątpliwości dotyczące obowiązywania uchwał rad gmin
w sprawie ekwiwalentu pieniężnego dla strażaków ochotników

FINANSE SAMORZĄDU

Przekazanie przez zarząd JST projektu uchwały w sprawie
wieloletniej prognozy finansowej do zaopiniowania RIO

Rekompensata dochodów utraconych przez gminy w 2018 r. w związku
ze zmianą opodatkowania elektrowni wiatrowych – wnioski do 5 maja 2022 r.

POSTĘPOWANIE ADMINISTRACYJNE

Odpowiednie stosowanie przepisów KPA w postępowaniu egzekucyjnym w administracji 
Klub radnych nie może złożyć skargi do sądu na bezczynność w ramach dostępu do informacji publicznej 
Fakultatywność i obligatoryjność odstąpienia od uzasadnienia decyzji administracyjnej 
Ogrodzenie jako urządzenie budowlane w prawie administracyjnym 

PRAWO PRACY

Jak rozliczyć udział pracownika w sobotnim szkoleniu służbowym? 
Obowiązki pracodawcy w zakresie oceny ryzyka zawodowego pracownika, związanego z wykonywaną pracą 
Czy wypadek pracownika w podróży służbowej należy uznać jako wypadek przy pracy? 

ZAMÓWIENIA PUBLICZNE

Zmiana umowy na serwisowanie urządzeń pomiędzy gminą
a osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą

Nowe obowiązki przy zakupie samochodów 
Konkurs jako procedura umożliwiająca elastyczną zmianę wartości zamówienia 
Szacowanie wartości zakupów spożywczych 

 

DODATEK BIULETYN SAMORZĄDOWCA - 2 / 2022

ANALIZY SAMORZĄDOWE

Konieczna zmiana uchwały w sprawie opłaty śmieciowej
dla nieruchomości niezamieszkałych – do 30 czerwca 2022 r.
Rejestr umów zawieranych przez gminy i powiaty już od 1 lipca 2022 r.
Kłopoty samorządów z wykorzystaniem nadzwyczajnych środków w kwocie 8 mld zł
Pułapki tzw. Polskiego Ładu – na co uważać przy obliczaniu wynagrodzeń?
Zerowy PIT – kto może skorzystać i czy na pewno jest to opłacalne?

SĄDY O SAMORZĄDACH

Pełnomocnictwo do reprezentowania spółki przez wójta nie jest informacją publiczną
Uchwała o nieudzieleniu zarządowi powiatu wotum zaufania
nie narusza interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego, będącego starostą powiatu
O udzieleniu pożyczki przez powiat decyduje starosta z zarządem, a nie rada powiatu

Z GMIN, MIAST I POWIATÓW

Zarząd Stowarzyszenia Związku Miast i Gmin Regionu Świętokrzyskiego z jednogłośnym absolutorium
UMP apeluje: Specustawa dla linii średniego napięcia pilnie potrzebna!

WYDARZENIA SAMORZĄDOWE

2. Forum Miasteczek Polskich

 

DODATEK ORZECZNICTWO - 2 / 2022

ORZECZNICTWO SN I SĄDÓW POWSZECHNYCH

Odpowiedzialność sprawcy wypadku wobec
zarządcy drogi za zanieczyszczenie drogi płynami

ORZECZNICTWO SĄDÓW ADMINISTRACYJNYCH

Zdalne sesje rady gminy to wyjątek na czas pandemii
Ponowne rozpatrzenie sprawy, dotyczącej wymiany prawa jazdy, odbywa się na koszt starosty

ROZSTRZYGNIĘCIA NADZORCZE WOJEWODY

Rada gminy powinna wyznaczyć konkretne miejsce
do prowadzenia handlu w piątki i soboty przez rolników

Uchwała rady gminy w sprawie wniosku o wypłatę dodatku energetycznego
powinna wejść w życie po upływie 14 dni od dnia opublikowania

Tytuł uchwały rady gminy, upoważniającej kierownika GOPS do wydawania decyzji
administracyjnych, winien w sposób zwięzły i rzetelny informować o treści uchwały

ROZSTRZYGNIĘCIA NADZORCZE
REGIONALNYCH IZB OBRACHUNKOWYCH

Rada gminy, wydając uchwałę, nie może zawężać kategorii potencjalnych
beneficjentów dotacji na inwestycje związane z ochroną środowiska

Wysokość dotacji nie należy do materii „trybu udzielania”dotacji

 

Wydawca: SKIBNIEWSKI MEDIA, Warszawa