Doradcasamorzadu

SAS2/2015

TEMET MIESIĄCA - SAS 2 / 2015

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o systemie oświaty (dalej: ustawa) wychowanie przedszkolne obejmuje dzieci od początku roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 3 lata, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 6 lat.

PRZEPISY

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o systemie oświaty (dalej: ustawa) wychowanie przedszkolne obejmuje dzieci od początku roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 3 lata, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 6 lat. Wychowanie przedszkolne jest realizowane w przedszkolach oraz w innych formach wychowania przedszkolnego. Zgodnie z art. 14 ust. 1a ustawy o systemie oświaty w przypadku dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wychowaniem przedszkolnym może być objęte dziecko w wieku powyżej 6 lat, nie dłużej jednak niż do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 8 lat. Obowiązek szkolny tych dzieci może być odroczony do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 8 lat. W szczególnie uzasadnionych przypadkach wychowaniem przedszkolnym może także zostać objęte dziecko, które ukończyło 2,5 roku. Należy też pamiętać, że zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy dziecko w wieku 5 lat jest obowiązane odbyć roczne przygotowanie przedszkolne w przedszkolu lub w innej formie wychowania przedszkolnego. Obowiązek ten rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 5 lat. W przypadku dziecka, z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego obowiązek ten rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego poprzedzającego rok szkolny, w którym dziecko rozpocznie spełnianie obowiązku szkolnego.

Powyższe zadanie, będące zadaniem własnym gmin, jest wykonywane przez gminę przez zapewnienie dziecku możliwości korzystania z wychowania przedszkolnego w:

– publicznym przedszkolu lub publicznej innej formie wychowania przedszkolnego, prowadzonych przez gminę, lub
– publicznym przedszkolu lub publicznej innej formie wychowania przedszkolnego, prowadzonych przez inną osobę prawną lub osobę fizyczną, położonych na obszarze gminy, lub
– niepublicznym przedszkolu lub niepublicznej innej formie wychowania przedszkolnego, położonych na obszarze gminy.

Z powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że w obecnym stanie prawnym obowiązkiem przedszkolnym objęte są wszystkie dzieci 5 i 6-letnie. W konsekwencji gminy zobowiązane są do zagwarantowania miejsc dla wszystkich 5-latków i 6-latków, które nie poszły do szkoły. Należy jednak pamiętać, że od września 2015 roku każde dziecko 4-letnie będzie uprawnione do korzystania z edukacji przedszkolnej, a docelowo od września 2017 r. uprawnienie takie będą miały dzieci 3-letnie.

KOSZTY

Koszty objęcia ww. dzieci koniecznością zapewnienia edukacji przedszkolnej będą zobowiązane ponieść gminy. Wprawdzie od września 2013 roku gminy otrzymują dotację z budżetu państwa, niemniej może się okazać, że w przyszłości środki te nie okażą się wystarczające. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 3 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 827) kwota dotacji na ucznia w 2014 r. wynosiła 1242 zł, a w bieżącym 2015 r. wynosi ona 1273 zł. Niestety fachowcy wskazują, że kwoty te mogą się okazać niewystarczające.

WÓJT WSKAZUJE INNE PRZEDSZKOLE

Jeżeli liczba dzieci, którym gmina ma obowiązek zapewnić możliwość korzystania z wychowania przedszkolnego, zamieszkałych na obszarze danej gminy, zgłoszonych podczas rekrutacji do publicznego przedszkola, publicznej innej formy wychowania przedszkolnego, niepublicznego przedszkola lub niepublicznej innej formy wychowania przedszkolnego przewyższy liczbę miejsc w tym przedszkolu lub tej innej formie wychowania przedszkolnego, dyrektor przedszkola, a w przypadku innej formy wychowania przedszkolnego prowadzonej przez gminę – także dyrektor szkoły, informuje o nieprzyjęciu dziecka do przedszkola lub innej formy wychowania przedszkolnego wójta (burmistrza, prezydenta miasta). W tym przypadku wójt (burmistrz, prezydent miasta) jest obowiązany pisemnie wskazać rodzicom inne publiczne przedszkole albo publiczną inną formę wychowania przedszkolnego, albo niepubliczne przedszkole albo niepubliczną inną formę wychowania przedszkolnego, które mogą przyjąć dziecko.

Gminy zobowiązane są do zagwarantowania miejsc dla wszystkich 5-latków i 6-latków, które nie poszły do szkoły. Od września 2015 roku każde dziecko 4-letnie będzie uprawnione do korzystania z edukacji przedszkolnej, a docelowo od września 2017 r. uprawnienie takie będą miały dzieci 3-letnie.

Paweł Groński

Podstawa prawna:
– Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.)

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI / Z SAMORZĄDU - SAS 2 / 2015

Społeczności lokalne cechuje spontaniczność i autentyczność. Coraz bardziej elastycznie starają się dostosować do otaczającej ich rzeczywistości. Zarówno nowe wyzwania, jak też ewaluujące społeczności lokalne i ich relacje spowodowały powstanie wielu nowych organizacji. Lokalne inicjatywy wspierane zarówno przez samorząd, jak i zewnętrzne programy wsparcia wywołały szereg zmian, ukazały nowe perspektywy oraz wzbudziły wielkie nadzieje na wsi.

Na terenie gminy Kurzętnik możemy pochwalić się dziewiętnastoma aktywnie działającymi organizacjami pozarządowymi, wśród nich funkcjonuje: dziewięć jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych, pięć stowarzyszeń, cztery kluby sportowe, Lokalna Grupa Działania oraz szesnaście Kół Gospodyń Wiejskich.

OCHOTNICZE STRAŻE POŻARNE

Ochotnicze Straże Pożarne zrzeszają 307 członków. Trzy jednostki działają w Krajowym Systemie Ratowniczo-Gaśniczym. Poza swoją priorytetową działalnością: ratowniczą i ochroną przeciwpożarową, mają także wymiar alternatywnej formy samoorganizowania się społeczności wiejskiej. Zajmują się też aktywnie sportem, edukacją, wychowaniem i kulturą. Jest to oczywiście działalność dodatkowa, ale ma ona niezwykłą wagę w naszej społeczności. Lokalne OSP są inicjatorami zawodów sportowych, pomagają w organizacji masowych przedsięwzięć, prowadzą Młodzieżowe Drużyny Pożarnicze. Wokół OSP koncentruje się aktywność mieszkańców. Są to organizacje, które wykorzystują i jednocześnie generują lokalny kapitał ludzki.

STOWARZYSZENIA

Stowarzyszenia działające w gminie Kurzętnik integralnie współpracują z samorządem lokalnym prowadząc z nim harmonijny dialog. Dzięki efektywnej współpracy zrealizowaliśmy wiele kreatywnych inicjatyw. Wśród nich są cyklicznie organizowane dożynki gminne, uroczystości na stałe wpisujące się w gminny harmonogram przedsięwzięć kulturalnych, publikacje promujące region oraz ostatnio sfinalizowany projekt-budowa wspólnie z Fundacją Nicolaus Copernicus obserwatorium astronomicznego.

KLUBY SPORTOWE

Głównym stowarzyszeniem realizującym zadania z zakresu kultury fizycznej i sportu jest Klub Sportowy „Zamek” Kurzętnik. Priorytetowymi dyscyplinami sportu promowanymi przez klub są: kick–boxing, sporty siłowe, boks, lekkoatletyka, piłka nożna. W szeregach klubu są medaliści Mistrzostw i Rekordzistów Polski, Mistrzostw Europy, Pucharu Świata i Mistrzostw Świata. Z Kurzętnika wywodzą się medaliści biegów, kick-boxingu, pasjonaci maratonów i lekkiej atletyki. Kilkakrotnie Kurzętnik był gospodarzem mistrzostw Polski w kick-boxingu. Od dwóch lat w tradycję lokalną wpisały się ogólnopolskie biegi „Kogucia Dycha”. Kurzętnik sportem stoi zarówno w wymiarze powszechnym, jak i amatorskim. Rokrocznie odbywają się tu letnie i zimowe igrzyska wsi, zarówno gminne, jak i wojewódzkie. Promowane też są inne imprezy sportowe aktywizujące do zdrowego stylu życia. Liczni społecznicy zaszczepiają w młodych ludziach pasję sportową, która owocuje efektami. W celu rozbudzenia zainteresowania aktywnością fizyczną, wzmacnianiu postaw prozdrowotnych, kultywowania zachowań rywalizacji sportowej i racjonalnego zagospodarowania czasu wolnego zainwestowano w obiekty infrastruktury sportowej. Gmina może poszczycić się bardzo dobrą infrastrukturą sportową, która jest ustawicznie modernizowana i unowocześniana.

LOKALNA GRUPA DZIAŁANIA

Gmina Kurzętnik współpracuje z Lokalną Grupa Działania Ziemia Lubawska. Celem LGD Ziemia Lubawska jest działalność na rzecz wspierania i upowszechniania zrównoważonego rozwoju społeczeństwa obywatelskiego, rozwoju gospodarki opartej na wiedzy, budowaniu partnerstwa i dialogu oraz podejmowaniu działań na rzecz poprawy jakości życia mieszkańców obszarów wiejskich. LGD działając na rzecz rozwoju obszarów wiejskich, uwzględnia przy tym ochronę oraz promocję środowiska przyrodniczego i wartości historyczno-kulturowych, a także rozwój turystyki oraz popularyzację i rozwój produkcji wyrobów regionalnych.

KOŁA GOSPODYŃ WIEJSKICH

Koła Gospodyń Wiejskich działające w naszej gminie zrzeszają 434 członkinie. W 2010 r. ukonstytuowała się Gminna Rada Kobiet, która koordynuje i nawiguje pracę poszczególnych KGW. Warto podkreślić, że koła mają bogatą tradycję i wieloletni dorobek, nawet 65-letni. Corocznie na dożynki gminne i gminno-powiatowe poszczególne koła przygotowują wieńce dożynkowe oraz stoiska kulinarne. Członkinie kół uczestniczą w wielu przedsięwzięciach, wystawach i konkursach na szczeblu lokalnym, wojewódzkim i krajowym. KGW bardzo aktywnie działają na terenie naszej gminy, są inicjatorami licznych uroczystości i aktywizują do działania społecznego mieszkańców swoich wsi i całej gminy. Dzięki przedsięwzięciom podejmowanym przez koła kultywowana jest zarówno tradycja lokalna, jak i celebrowany wielopokoleniowy dialog.

Dzięki wspólnym działaniom samorządu lokalnego i organizacji pozarządowych funkcjonujących na terenie gminy Kurzętnik budujemy demokrację partycypacyjną. Zaangażowanie integralnych komponentów przynosi nam profity. Zadaniem lokalnego samorządu jest wspieranie istniejących już organizacji i otwarcie się także na te, które będą gwarantować atrakcyjność naszej gminy oraz wpływać na komfort życia jej mieszkańców. „Ceną naszego wspólnego sukcesu jest ciężka praca, poświęcenie i determinacja, by niezależnie od tego czy w danej chwili wygrywamy czy przegrywamy dawać z siebie wszystko”.

Wojciech Dereszewski

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI / ANALIZY / KOMENTARZE - SAS 2 / 2015

Samodzielność jednostek samorządu terytorialnego w realizacji ich zadań własnych nie oznacza, że każda JST działać może wyłącznie samodzielne. Efektywne zaspokajanie potrzeb lokalnych społeczności wymaga czasami umiejętnej współpracy, która ułatwia świadczenie pewnych usług publicznych i optymalizuje koszty określonych działań. Przykładem może tu być choćby obszar transportu publicznego, edukacja czy ochrona zdrowia.

Biorąc pod uwagę aktualny stan prawny, jednostki samorządu terytorialnego współpracują najczęściej w formie porozumień uwzgledniających lub nie delegację zadań własnych na inny samorząd. Przepisy pozwalają jednak także na współpracę bardziej zaawansowaną i zinstytucjonalizowaną. Mowa tu związkach komunalnych.

Najważniejszymi cechami takiej formy współpracy są:

celowość (dedykowanie określonym zadaniom),
osobowość prawna związku (wyraźne upodmiotowienie),
przejęcie przez związek określonych zadań własnych jednostek w nim uczestniczących (prawa i obowiązki gmin uczestniczących w związku międzygminnym, związane z wykonywaniem zadań przekazanych związkowi, przechodzą na związek z dniem ogłoszenia statutu związku),
związek wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność,
związek działa przez organy wskazane w statucie,
możliwość wykonywania władztwa administracyjnego przez organy związku (zakres tego władztwa budzi jednak pewne wątpliwości w doktrynie i orzecznictwie),
możliwość posiadania własnego majątku,
sformalizowania procedura tworzenia.

Niestety, regulacje wskazane w ustawach samorządowych wyraźnie pozwalają na tworzenie związków komunalnych jednostkom tego samego szczebla. Skuteczne zaspokajanie lokalnych potrzeb wymaga jednak często kooperacji także z jednostkami innego szczebla, tj. np. gmin z powiatami. O ile dozwolone są pewne porozumienia w tym zakresie, o tyle brak podstaw prawnych do tworzenia związków powiatowo-gminnych. Jest to rozwiązanie od pewnego czasu krytykowane – zwłaszcza, że na znaczeniu w zarządzaniu sektorem samorządowym zyskuje pojęcie obszaru funkcjonalnego. Pojęcie to kładzie wyraźnie nacisk nie na formalny podział administracyjny, a na pewne rzeczywiste zależności gospodarcze, kulturowe i organizacyjne obejmujące podmiotu funkcjonujące na danym terenie.
W odpowiedzi na przedstawiony trend i wyraźne sygnały ze strony samorządów Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji przygotowało projekt ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Ideą przyświecającą twórcom ustawy były przed wszystkich: zachęta do łączenia gmin, ułatwienie współpracy między JST oraz optymalizacja kosztów funkcjonowania samorządowych jednostek organizacyjnych. Na szczególna uwagę zasługują jednak proponowane przepisy dopuszczające w określonych sytuacjach tworzenie związków powiatowo-gminnych. Rozwiązanie takie z pewnością ułatwiłoby współpracę jednostek samorządowych różnego szczebla w realizacji zadań o charakterze uzupełniającym się. Co prawda, projekt nie posługuje się wymogiem komplementarności wprost, jednakże z uzasadnienia ustawy wynika chęć pozostawienia zakresu zadań własnych powiatu i gminy w dotychczasowym kształcie.
Interesującym instrumentem prawnym przewidywanym przez projektodawców jest także tzw. centrum usług wspólnych. Miałby być to podmiot tworzony w ramach jednej lub większej grupy JST odpowiedzialny za finansową, administracyjną i organizacyjną obsługę gminnych / powiatowych jednostek organizacyjnych, co pozwalałoby na optymalizację kosztów takiej obsługi. Centra usług wspólnych mogłyby obsługiwać jednostki samorządu terytorialnego różnego szczebla. Tworzony byłyby albo w drodze porozumień, albo też związków gminnych, powiatowych lub gminno-powiatowych.
Wskazany projekt MAiC skierowany został do Sejmu w lipcu 2014 r. Intensywne prace nad nim trwają, co prawdopodobnie pozwoli uchwalić nowe przepisy w pierwszym kwartale roku 2015.
Warto w tym miejscu dodać, że postulat dotyczący rozszerzenia dopuszczalnej struktury związków komunalnych znalazł się także w prezydenckim projekcie ustawy o współdziałaniu w samorządzie terytorialnym na rzecz rozwoju lokalnego i regionalnego oraz o zmianie niektórych ustaw. Projekt ten przewiduje w swoich założeniach dopuszczalność tworzenia tzw. Zespołów Współpracy Terytorialnej (ZWT), czyli quasi-związków komunalnych mogących łączyć instytucjonalnie sąsiadujące gminy i powiat. Zgodnie z założeniami, powiat nie mógłby uczestniczyć w działaniach zespołu podejmowanych w sprawach nie należących do zakresu działania powiatu, chyba że dotyczyłoby to tych obszarów zarządzania publicznego, w których zadania gmin i powiatów są względem siebie komplementarne. Według projektu, ZWT posiadałby osobowość prawną i wykonywał zadania publiczne na własną odpowiedzialność. Mógłby występować także jako ciało doradczo-konsultacyjne albo koordynator w realizacji zadań wykonywanych indywidualnie przez jego członków.
Projekt prezydencki stanowi w pewien sposób rozwiązanie konkurencyjne dla projektu MAiC. Trudno spodziewać się jednoczesnego uchwalenia zmian przewidywanych wskazanych w obu ewentualnych nowelizacjach. Biorąc pod uwagę stopień zaawansowania prac nad nowym prawem, obowiązującym przepisami staną się zapewne rozwiązania ministerialne.

Damian Michalak

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI / ANALIZY - SAS 2 / 2015

Wspólnota samorządowa jest konglomeratem różnych instytucji, działalności i usług służących mieszkańcom. Mimo konstytucyjnego wyposażenia w osobowość prawną, ustawy nie traktują konsekwentnie jednostki samorządu terytorialnego (JST) jako spójnego podmiotu. W 2,8 tys. samorządów działa 59 tys. jednostek organizacyjnych: jednostek budżetowych i zakładów budżetowych. Choć nie posiadają osobowości prawnej, dysponują przypisanymi ustawowo atrybutami finansowej i administracyjnej samodzielności, przez co poszczególne jednostki organizacyjne funkcjonują w stanie oddzielenia od własnej JST. Zrozumiałej autonomii merytorycznej dyrektorów instytucji towarzyszy niepotrzebna im do realizacji zadań publicznych rola kierowników podmiotów gospodarczych. Umacnia to również dominację perspektywy resortowej w przeregulowanych prawem JST. Władztwo organów wspólnot jest pozorne, skoro ustawy automatycznie przekazują kompetencje z poziomu samorządu do jednostki organizacyjnej. Przyjęty model podraża koszty funkcjonowania JST, utrudnia wdrażanie jednolitych rozwiązań obsługowo-informatycznych oraz prowadzi do ogromnego zbiurokratyzowania i produkcji raportów (1,5 mln samych sprawozdań budżetowych rocznie).

NSA w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. nr I FPS 1/13, rozstrzygając o podmiotowości podatkowej w VAT gminy, a nie jej jednostek budżetowych, potwierdził nieracjonalność obecnego modelu struktur w samorządach i jego inherentną sprzeczność. Jednostki budżetowe działają w imieniu i na rzecz samorządu. Utrzymują się z pieniędzy budżetu samorządowego, dysponują jego majątkiem i nie ponoszą żadnego ryzyka swojej działalności. Uchwała NSA pokazuje bezsens tak skonstruowanych jednostek organizacyjnych. Stan ten należy zakończyć. Krokiem w tym kierunku jest propozycja Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji powoływania centrów usług wspólnych. Następnym powinna być całościowa i konsekwentna zmiana kształtu organizacyjnego wspólnot.
Wspierając się uchwałą NSA, należy uczynić z JST jedną strukturę organizacyjną, jeden podmiot gospodarki finansowej, jednego podatnika, pracodawcę i płatnika, a także zharmonizować sposób klasyfikowania w REGON. O delegowaniu uprawnień w obrębie wspólnoty (w tym do jej instytucji) i ich cofnięciu powinny decydować władze samorządowe.

STRUKTURA ORGANIZACYJNA

Statut, jaki aktualnie posiada JST, symbolizuje jej samodzielność i integralność. Ustawa o finansach publicznych wymaga też statutu dla jednostki i zakładu budżetowego. Nie ma jednak powodów, aby tego rodzaju dokument istniał dla każdej instytucji samorządowej. Będą one nadal powoływane w drodze uchwały organu stanowiącego, ale bez przymiotów obecnych jednostek organizacyjnych. W każdej z ustaw ustrojowych samorządu terytorialnego (m.in. ustawie o samorządzie gminnym) należy zaakcentować, że samorząd w celu wykonywania zadań sam „ustala wewnętrzną strukturę organizacyjną”, zamiast „może tworzyć jednostki organizacyjne”. Potwierdzeniem tych zmian powinno być ustalenie, że każda JST posiada jeden biuletyn informacji publicznej (BIP), w którym prezentuje w jednolity sposób działanie wszystkich swoich instytucji.

GOSPODARKA FINANSOWA

JST jako taka powinna stać się podmiotem gospodarki finansowej. Całość działalności samorządu, a tym samym jego instytucji musi zawierać się w budżecie danej wspólnoty. Dlatego w ustawie o dochodach jednostek samorządu terytorialnego trzeba przesądzić, że wszystkie wpływy zasilają budżet określonej JST. W ustawie o zamówieniach publicznych należy pozostawić jako zamawiającego JST, usuwając jej jednostki organizacyjne.
Z ustawy o finansach publicznych i powiązanych z nią aktów prawnych powinny zniknąć zapisy o samorządowej jednostce i zakładzie budżetowym. Zamiast tego organ stanowiący JST będzie mógł wybrać dla swoich instytucji formę gospodarowania brutto lub/i netto. Limit wydatków brutto będzie ustalany dla działalności, w której wysokość wydatków na dany cel jest niezależna od osiąganych z niej dochodów. Natomiast limit wydatków netto będzie górną granicą wydatków po odliczeniu dochodów, które są bezpośrednio związane z celem limitu. Nie będzie już wówczas potrzebny tzw. rachunek jednostki oświatowej: zastąpi go bardziej uniwersalny limit wydatków netto. W gestii władz samorządowych będzie możliwość fakultatywnego ustalenia indywidualnego planu finansowego dla konkretnej instytucji.
Należy również skończyć z sytuacją, w której każda jednostka organizacyjna może mieć odrębną praktykę zarządzania i ewidencjonowania środków publicznych. Organ wykonawczy, odpowiedzialny za całość gospodarki finansowej JST, będzie miał za zadanie zorganizowanie obsługi kasowej i księgowej. Takie postanowienia powinny znaleźć się w ustawie o finansach publicznych. Równocześnie to do organu wykonawczego należeć będzie ustalenie polityki rachunkowości dla całej JST i odpowiedzialność za prowadzenie ksiąg rachunkowych. Musi to wynikać z zapisów ustawy o rachunkowości.

PODATNIK

Zgodnie z treścią uchwały NSA, ustawa o podatku od towarów i usług powinna wyraźnie określać, że to JST jest podatnikiem VAT. Jej też powinien być nadawany numer identyfikacji podatkowej (NIP). Żadna z instytucji działających w obrębie samorządu nie może mieć indywidualnego NIP. Analogicznie, samorząd będzie jednym podatnikiem dla każdej innej daniny.

PRACODAWCA

Dla wszystkich osób, zatrudnionych przez instytucje objęte budżetem samorządowym, pracodawcą powinna być cała JST. To wójt (burmistrz, prezydent miasta) będzie reprezentować gminę wobec jej pracowników. Do jego kompetencji musi należeć zatrudnianie i zwalnianie osób, w tym kierowników instytucji gminnych. Wójt będzie mógł upoważnić swojego zastępcę lub kierownika instytucji do realizowania tych zadań w jego imieniu. Władza do zatrudniania i zwalniania powinna należeć do głównego reprezentanta gminy. Kompetencja do prowadzenia polityki personalnej ma bowiem współgrać z osobistą i polityczną odpowiedzialnością.

PŁATNIK ZALICZEK

Skoro pracodawcą stanie się JST, będzie ona również zobowiązana do odprowadzenia zaliczek na PIT od zatrudnionych osób oraz składek na ubezpieczenie społeczne. Płatnikiem przestanie być indywidualnie każda z instytucji (obecnie jednostki i zakłady budżetowe), choć w deklaracjach do urzędów skarbowych i ZUS powinno być podawane dokładne miejsce pracy zatrudnionego.

KLASYFIKOWANIE W REGON

Modyfikacji wymaga sposób, w jaki GUS ujmuje w REGON samorządy. Po zmianach, instytucje działające w strukturze JST spełnią definicję „jednostek lokalnych” osoby prawnej. Zgodnie z ustawą o statystyce publicznej, jednostką lokalną jest zorganizowana całość (zakład, oddział, filia) położona w miejscu zidentyfikowanym odrębnym adresem, pod którym lub z którego prowadzona jest działalność co najmniej przez jedną osobę pracującą. W związku z tym należy dokonać „migracji” samorządowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, w tym także placówek systemu oświaty, do kategorii jednostek lokalnych wspólnot samorządowych.

FORUM OD-NOWA

SPIS TREŚCI

Dz.U. z 2014 r. poz. 1310, 1328, 1738, 1793, 1854, 1863, 1885; Dz.U. z 2015 r. poz. 5, 29, 31, 81, 153

PAŃSTWOWA STRAŻ POŻARNA

Od 27 grudnia 2014 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 listopada 2014 r. w sprawie szczegółowych zasad wyposażenia jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. z 2014 r. poz. 1793)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 8 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1340, z późn. zm.) i reguluje szczegółowe zasady wyposażenia jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, a w szczególności:

1) standardy wyposażenia jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej w pojazdy ratowniczo-gaśnicze i specjalne oraz w sprzęt i środki techniczne;
2) normy wyposażenia w sprzęt specjalistyczny, pojazdy i środki techniczne do ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego i medycznego;
3) normy wyposażenia krajowych baz sprzętu specjalistycznego i środków gaśniczych.

BUDŻET PAŃSTWA

Od 1 stycznia obowiązuje Ustawa Budżetowa na rok 2015 z 15 stycznia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 153)

Zgodnie z art. 1 ustawy ustalono łączną kwotę podatkowych i niepodatkowych dochodów budżetu państwa w wysokości 297 197 818 tys. zł., natomiast łączną kwotę wydatków budżetu państwa w wysokości 343 277 818 tys. zł.

KARTA DUŻEJ RODZINY

Od 2 stycznia 2015 r. obowiązuje ustawa z dnia 5 grudnia 2014 r. o Karcie Dużej Rodziny (Dz.U. z 2014 r. poz. 1863)

Ustawa określa zasady przyznawania członkom rodziny wielodzietnej Karty Dużej Rodziny, sposób przyznawania im uprawnień oraz sposób realizacji i finansowania zadań wynikających z ustawy. Uprawnienia przysługujące osobom posiadającym ważną Kartę polegają na przyznaniu korzystniejszego od ogólnie obowiązującego dostępu do towarów, usług lub innych form działalności. Karta jest dokumentem identyfikującym członka rodziny wielodzietnej i poświadcza prawo członka rodziny wielodzietnej do uprawnień ustalonych w trybie określonym w niniejszej ustawie lub przyznanych na podstawie przepisów odrębnych.

Zgodnie z art. 9 ww. ustawy kartę przyznaje wójt właściwy ze względu na miejsce zamieszkania członka rodziny wielodzietnej. Wójt nadaje numer Karty, a jej przyznanie nie wymaga wydania decyzji administracyjnej. Dopiero odmowa przyznania Karty następuje w drodze decyzji administracyjnej. Stosownie do treści art. 9 ust. 5 ww. ustawy wójt może upoważnić, w formie pisemnej, swojego zastępcę, pracownika urzędu albo kierownika jednostki organizacyjnej gminy, a także inną osobę będącą pracownikiem jednostki organizacyjnej gminy, na wniosek kierownika tej jednostki, do realizacji zadań wynikających z niniejszej ustawy.

Koszt realizacji ustawy przez gminy związany z przyznaniem Karty jest finansowany ze środków budżetu państwa. Podziału dotacji celowej z budżetu państwa na poszczególne gminy dokonują wojewodowie. Koszt realizacji ustawy przez gminę za obsługę zadań gminy związanych z przyznaniem Karty wynosi 13,40 zł za jedną rodzinę wielodzietną w gminie.

DROGOWE OPŁATY ELEKTRONICZNE

Od 2 stycznia 2015 r. obowiązuje ustawa z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych, ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 1310)

Zasadniczym celem ustawy jest wprowadzenie zmian w uregulowaniach dotyczących sankcjonowania naruszeń obowiązku uiszczenia opłaty za przejazd drogami krajowymi, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o drogach publicznych (tzw. opłata elektroniczna). Zmiany mają na celu uproszczenie i wprowadzenie bardziej przejrzystych zasad odpowiedzialności administracyjnej użytkowników dróg popełniających te naruszenia, a także ograniczenie represyjności obecnie obowiązujących przepisów przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniego zabezpieczenia przychodów Krajowego Funduszu Drogowego z tytułu opłaty elektronicznej. Ujednolicono także zasady zwolnień z opłaty elektronicznej i opłat za przejazd autostradą dla pojazdów służb mundurowych, służb specjalnych oraz służb ratowniczych.

SPIS WYBORCÓW

Od 6 stycznia 2015 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 29 grudnia 2014 r. w sprawie spisu wyborców (Dz.U. z 2015 r. poz. 5)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 33 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.– Kodeks wyborczy (Dz.U. nr 21, poz. 112, z późn. zm.) i określa:

1) sposób sporządzenia i udostępniania spisu wyborców, w tym ustalając:

a) wzór spisu wyborców,
b) metody aktualizacji spisu wyborców,
c) wzór wniosku o udostępnienie spisu wyborców,
d) wzory wykazów wyborców przebywających w podmiocie leczniczym, domu pomocy społecznej, zakładzie karnym i areszcie śledczym, oddziale zewnętrznym takiego zakładu i aresztu, domu studenckim, zespole domów studenckich, w których utworzono obwody głosowania,
e) wzory wykazów wyborców, którzy opuścili podmiot leczniczy, dom pomocy społecznej, zakład karny, areszt śledczy, oddział zewnętrzny takiego zakładu albo aresztu, dom studencki, zespół domów studenckich, w których utworzono obwody głosowania,
f) wzór zawiadomienia o dopisaniu lub o wpisaniu wyborcy do spisu wyborców w innym obwodzie głosowania;

2) wzór zaświadczenia o prawie do głosowania oraz sposób wydawania i ewidencjonowania tych zaświadczeń.

SPECJALNE STREFY EKONOMICZNE

Od 6 stycznia 2015 r. obowiązuje ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1854)

Głównymi celami regulacji są:

– określenie przesłanki złożenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia,
– wprowadzenie możliwości cofnięcia zezwolenia na wniosek przedsiębiorcy,
– wprowadzenie regulacji dotyczącej zwrotu pomocy publicznej,
– wprowadzenie regulacji dotyczącej przechowywania dokumentacji,
– wprowadzenie regulacji dotyczących wniosku o udzielenie pomocy,
– wprowadzenie do składu rady nadzorczej spółek zarządzających strefami przedstawiciela ministra finansów w miejsce przedstawiciela wojewody,
– poszerzenie katalogu głównych zadań spółek zarządzających strefami,
– doprecyzowanie pojęcia pomocy publicznej i wprowadzenie zasady kumulacji,
– uporządkowanie zasad kontroli przedsiębiorców,
– wprowadzenie jednolitych zasad zmiany zezwolenia, bez względu na datę jego wydania.

PRZYJMOWANIE OBCOKRAJOWCÓW DO PRZEDSZKOLI, SZKÓŁ I PLACÓWEK

Od 10 stycznia 2015 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 stycznia 2015 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania do publicznych przedszkoli, szkół i placówek osób niebędących obywatelami polskimi oraz obywateli polskich, którzy pobierali naukę w szkołach funkcjonujących w systemach oświaty innych państw, a także organizacji dodatkowej nauki języka polskiego, dodatkowych zajęć wyrównawczych oraz nauki języka i kultury kraju pochodzenia (Dz. U. z 2015 r. poz. 31)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 94a ust. 6 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) i określa:

warunki i tryb przyjmowania do publicznych przedszkoli, szkół, w tym szkół artystycznych, zakładów kształcenia nauczycieli, placówek oraz na kształcenie ustawiczne w formie kwalifikacyjnych kursów zawodowych osób niebędących obywatelami polskimi oraz obywateli polskich, którzy pobierali naukę w szkołach funkcjonujących w systemach oświaty innych państw, a także rodzaje dokumentów potwierdzających poziom wykształcenia i stan zdrowia tych osób oraz sposób kwalifikowania do odpowiedniej klasy lub na odpowiedni semestr;
sposób organizacji dodatkowej nauki języka polskiego, dodatkowych zajęć wyrównawczych w zakresie przedmiotów nauczania oraz nauki języka i kultury kraju pochodzenia, o których mowa w art. 94a ust. 4 i 4b-5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty;
wysokość stypendium dla osób, o których mowa w art. 94a ust. 3 pkt 1 ustawy, oraz przypadki, w których stypendium może być obniżone lub zawieszone.

ODSTĄPIENIE OD KARY WYMIERZANEJ PRZEZ UOKIK

Od 18 stycznia 2015 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania z wnioskiem o odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej lub jej obniżenie (Dz.U. z 2015 r. poz. 81)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 113k ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. nr 50, poz. 331, z późn. zm.) i określa sposób i tryb postępowania z wnioskiem o odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej lub jej obniżenie złożonym przez przedsiębiorcę lub osobę zarządzającą do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI / ORZECZNICTWO - SAS 2 / 2015

Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 20 stycznia 2015 r. sygn. akt II SAB/Łd 189/14.

W niniejszej sprawie wniosek redaktor naczelnej dotyczył udzielenia informacji publicznej poprzez udostępnienie wykazu uchwał podjętych w okresie od 2006 do 2014r., których przedmiotem był podatek od nieruchomości oraz zmiana budżetu gminy w związku z zaistniałą lub przewidywaną zmianą wysokości wpływu do budżetu z tytułu podatku od nieruchomości ze wskazaniem daty ich podjęcia, numeru, tytułu oraz podaniem adresu internetowego, jeśli zostały opublikowane w Biuletynie Informacji Publicznej (pkt 1 i 2 wniosku), wykazu protokołów z sesji rady, w trakcie których uchwały te zostały podjęte wraz z podaniem ich adresu internetowego, jeżeli zostały opublikowane w BIP (pkt 3 wniosku). W przypadku zaś gdyby owe uchwały czy protokoły nie zostały opublikowane w Biuletynie – żądanie opiewało na ich doręczenie w formie załącznika do wykazów. Wnioskodawczyni oczekiwała również informacji czy, kiedy i w jakiej formie został wykonany przez burmistrza, obowiązek z art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o finansach publicznych oraz wskazania zastosowanego sposobu publikacji wykazów w latach 2006-2013, poprzez podanie indywidualnego adresu internetowego, dokładnego adresu miejsca wyłożenia wykazów, godzin i dni, kiedy możliwe jest zapoznanie się z ich treścią, wskazania tytułu prasowego, w którym wykazy zostały opublikowane lub innych danych pozwalających na bezpośredni dostęp do tych wykazów (pkt 4 wniosku). Udzielona wnioskodawczyni odpowiedź na wniosek, zakwestionowała z jednej strony obowiązek rady miejskiej do udostępniania informacji publicznej, z drugiej – w zakresie pkt. 1-3 wniosku wskazała na fakt jej nieposiadania. Odnośnie natomiast pkt 4 wniosku organ wskazał na „coroczne umieszczenie na tablicy ogłoszeń urzędu miejskiego w terminie do dnia 31 maja roku następnego po roku budżetowym wykazu osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, umorzeń, odroczeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł wraz ze wskazaniem wysokości umorzonych kwot i przyczyn umorzenia” oraz poinformował, że „istnieje możliwość zapoznania się z wykazem”. W tej sytuacji wnioskodawczyni skierowała skargę na bezczynność organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Sąd – po rozpatrzeniu skargi – uznał, że stanowisko wyrażone w ww. odpowiedzi nie stanowi realizacji wniosku w zakresie żądanej informacji. W uzasadnieniu wskazał, że w świetle obowiązujących przepisów żądana informacja mieści się w pojęciu informacji publicznej. Jednocześnie, powołując się na treść art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, podał, że w pojęciu „organy władzy publicznej” mieszczą się m.in. organy samorządu gminnego, których zakres kompetencji regulują przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym. Sąd za oczywiste uznał, że informacje odnoszące się do uchwałodawstwa gminnego oraz sposobu procedowania przez organ posiadający kompetencje, a także informacja, dotycząca realizacji przez zarząd jednostki samorządu terytorialnego (w rozpoznawanej sprawie burmistrza), obowiązku, określonego w art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych stanowiące są informacją publiczną, w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sąd podkreślił, że analiza przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej prowadzi do konkluzji, iż w razie skierowania wniosku o udzielenie informacji publicznej, podmiot, do którego wniosek taki został skierowany powinien odpowiednio:

udzielić w formie czynności materialno-technicznej informacji publicznej, gdy jest jej dysponentem oraz nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość jej udzielenia;
odmówić udostępnienia informacji (art. 16 ust. 1 ustawy) lub umorzyć postępowanie (art. 14 ust. 2 ustawy), czego winien dokonać w formie decyzji administracyjnej;
odmówić udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Analizując treść powyższego wyroku i niejako na marginesie powyższych rozważań, niezależnie od trafności przyjętego stanowiska odnoszącego się do charakteru informacji publicznej, nasuwają się pewne spostrzeżenia dotyczące roli ustrojowej organów samorządu gminnego. Jakkolwiek bowiem rada gminy należy do organów władzy publicznej, to nie ulega wątpliwości, że nie ma ona podstaw prawnych do wydania decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia informacji publicznej, nawet wówczas gdy zachodzą przesłanki do odmowy udzielenia tej informacji.
Wyrok nie jest prawomocny.

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI - SAS 2 / 2015

Rozstrzygnięcie Wojewody Mazowieckiego z dnia 22 stycznia 2015 r., znak: LEX-O.4131.1.2015.LP stwierdzające nieważność zarządzenia Burmistrza
w sprawie zwolnienia Dyrektora Zespołu Publicznych Placówek Oświatowych. „Brak jest podstaw prawnych do zwolnienia przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) dyrektora szkoły z obowiązku świadczenia pracy”.

W ocenie Wojewody Mazowieckiego zarządzenie, którego nieważność stwierdził, narusza prawo w sposób istotny, w szczególności poprzez brak podstaw prawnych do jego wydania, albowiem przytoczony w zarządzeniu art. 30 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym nie może stanowić podstawy jego wydania. Zgodnie z tym przepisem do zadań wójta (burmistrza, prezydenta miasta) należy w szczególności zatrudnianie i zwalnianie kierowników gminnych jednostek organizacyjnych. Zgodnie z brzmieniem art. 33 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym kierownikiem urzędu gminy jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Ust. 5 tegoż artykułu stwierdza, że kierownik urzędu wykonuje uprawnienia zwierzchnika służbowego w stosunku do pracowników urzędu oraz kierowników gminnych jednostek organizacyjnych. Art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 2014 r., poz. 1202) określa, że czynności z zakresu prawa pracy za jednostki o których mowa w art. 2, to jest urząd gminy, jednostkę pomocniczą gminy, gminną jednostkę budżetową i samorządowy zakład budżetowy wykonuje wójt (burmistrz, prezydent miasta) wobec zastępcy wójta, sekretarza gminy, skarbnika gminy oraz kierowników gminnych jednostek organizacyjnych. Jednocześnie art. 3 ustawy o pracownikach samorządowych stwierdza, że przepisów tej ustawy nie stosuje się do pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 2 jeżeli status prawny określają odrębne przepisy.
Organ nadzoru wskazał, że ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004, nr 256, poz. 2572 ze zm.) nie zawiera norm wyposażających organ prowadzący (wójta, burmistrza, prezydenta miasta) w uprawnienia zwierzchnika służbowego w stosunku do dyrektora szkoły. Organ prowadzący (wójt, burmistrz, prezydent miasta) może dokonywać czynności w stosunku do dyrektora (w tym czynności skutkujących w sferze prawa pracy) jedynie w takim zakresie w jakim przewiduje to ustawa, w szczególności w zakresie powołania i odwołania ze stanowiska dyrektora (art. 36a i 38 ustawy o systemie oświaty) oraz w zakresie nadzoru finansowo-administracyjnego (art. 34a ustawy o systemie oświaty). W ocenie organu nadzoru norma wyrażona w art. 34b jako przepis szczególny wyłącza tym samym zastosowanie normy ogólnej określonej w art. 33 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym. Wojewoda Mazowiecki powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 1999r., w którym stwierdzono, że „organ odwołujący dyrektora szkoły nie wskazał przepisów prawnych, z których wynikałoby, iż dyrektor szkoły jest pracownikiem podporządkowanym zarządowi gminy w zakresie wykorzystania czasu pracy. Dyrektor szkoły jest pracownikiem szkoły a nie zarządu gminy i szkoła jako jednostka organizacyjna zatrudniająca pracowników jest jego pracodawcą (art. 3 Kodeksu pracy)”. W świetle opisanych powyżej okoliczności Wojewoda Mazowiecki stwierdził, że Burmistrz Gminy nie miał podstaw prawnych do wydania zarządzenia, w którym zwolnił Dyrektora Publicznych Placówek Oświatowych z obowiązku świadczenia pracy na stanowisku dyrektora tego zespołu.
Na rozstrzygnięcie przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI - SAS 2 / 2015

W dniu 13 stycznia 2015 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym, przedłożony przez ministra infrastruktury i rozwoju.

Projektowane przepisy wdrażają do polskiego prawa regulacje unijne dotyczące stosowania pasów bezpieczeństwa i urządzeń przytrzymujących dzieci w pojazdach np. dyrektywę Komisji 2014/37/UE. Podstawowym celem zmian jest zwiększenie bezpieczeństwa dzieci przewożonych w pojazdach przez wprowadzenie rozszerzonych wymogów, które dotyczą przewożenia dzieci samochodami oraz warunków technicznych dla fotelików oraz innych urządzeń przytrzymujących.

Projekt przewiduje:

bezwzględny zakaz przewożenia dziecka poniżej 3 lat w pojeździe niewyposażonym w pasy bezpieczeństwa i inne urządzenia przytrzymujące dzieci,
bezwzględny zakaz przewożenia, bez fotelika bezpieczeństwa i innego urządzenia, dziecka poniżej 150 cm wzrostu na przednim siedzeniu pojazdu samochodowego,
zniesienie granicy wieku 12 lat dla obowiązku przewożenia dzieci w fotelikach lub innych urządzeniach, przy pozostawieniu ogólnego wymogu przewożenia dzieci poniżej 150 cm wzrostu w foteliku/innym urządzeniu zapewniającym bezpieczną jazdę.

Dopuszczalne będzie natomiast przewożenie dziecka mającego co najmniej 135 cm wzrostu w pasach bezpieczeństwa – bez fotelika lub innego urządzenia – na tylnym siedzeniu pojazdu oraz przewożenie trzeciego dziecka w wieku co najmniej 3 lat w pasach bezpieczeństwa – bez fotelika – na tylnym siedzeniu pojazdu, gdy dwoje dzieci znajduje się w fotelikach (na tylnym siedzeniu) i nie ma możliwości zainstalowania tam trzeciego fotelika.

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI - SAS 2/2015

W dniu 13 stycznia 2015 r. Rada Ministrów pozytywnie zaopiniowała senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (druk nr 2665).

Zmiany zaproponowane przez senatorów stanowią wypełnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego
z 27 czerwca 2013 r., który zakwestionował przepisy dotyczące sposobu ustalania wysokości wkładu mieszkaniowego oraz zasad jego zwrotu w przypadku, gdy spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu nie podlega zbyciu w drodze przetargu. Zmiany zatem spowodują, że od dnia wejścia w życie projektowanej ustawy osoby uprawnione będą mogły uzyskać, na zasadach w niej określonych, zwrot wkładu mieszkaniowego z tytułu wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu, w jego rynkowej wartości. Członek zawierający umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, do którego wygasło prawo przysługujące innej osobie, wnosi wkład mieszkaniowy w wysokości wkładu wypłaconego przez spółdzielnię osobie uprawnionej.

SPIS TREŚCI

AKTUALNOŚCI - SAS 2 / 2015

W dniu 7 stycznia 2015 r. Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o wspieraniu polubownych metod rozwiązywania sporów, przedłożone przez ministra gospodarki.

Podstawowym celem projektu ustawy jest doprowadzenie do szerszego i bardziej powszechnego wykorzystywania mediacji i arbitrażu w sprawach cywilnych, zwłaszcza pomiędzy przedsiębiorcami. Jak wskazali projektodawcy wprawdzie do porządku prawnego mediację w sprawach cywilnych wprowadzono w 2005 r., jednakże nie cieszy się ona popularnością. Jej zwiększeniu mają służyć zachęty o charakterze ekonomicznym, np. zwolnienie od opłaty sądowej wniosku o zatwierdzenie ugody pozasądowej zawartej przed mediatorem, możliwość zwolnienia od kosztów mediacji sądowej osób ubogich.

Jako najważniejsze propozycje zmian wskazano:

Wprowadzenie obowiązku informowania w pozwie o podjęciu próby polubownego rozwiązania sporu przed skierowaniem sprawy do sądu;
Wzmocnienie obowiązku informowania przez sąd o możliwości skierowania sprawy do mediacji, szczególnie na wstępnym etapie postępowania;
Uporządkowanie kwestii proceduralnych dotyczących mediacji: strony uzyskają pierwszeństwo przy wyborze mediatora;
Wprowadzenie wymagań dotyczących kwalifikacji mediatorów stałych w celu zagwarantowania wysokiej jakości usług;
Zaliczenie kosztów mediacji prowadzonej na skutek skierowania przez sąd do kosztów sądowych, co umożliwi zwolnienie osób niezamożnych od kosztów mediacji;
Stworzenie systemu zachęt finansowych dotyczących kosztów sądowych;
Sąd uzyska możliwość obciążenia strony, która w sposób nieuzasadniony odmówiła poddania się mediacji, częścią kosztów powstałych na skutek zdecydowanie nagannego i nielojalnego zachowania strony względem sądu lub przeciwnika procesowego;
Czas, który poświęci sędzia na zainicjowanie mediacji oraz czas mediacji nie będzie wpływał negatywnie na ocenę pracy sędziego.

SPIS TREŚCI

SPIS TREŚCI SAS 2 / 2015

AKTUALNOŚCI

Polubowne rozwiązywanie sporów
Senacki projekt zmiany ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych
Zmiany w ruchu drogowym
Rozstrzygnięcia nadzorcze wojewody

ORZECZNICTWO

Rada gminy zobowiązana jest do udzielenia informacji publicznej

PRZEGLĄD LEGISLACYJNY

ANALIZY

Scalenie struktur wewnętrznych samorządów

ANALIZY / KOMENTARZE

Związki jednostek samorządu terytorialnego - efektywna współpraca w realizacji zadań publicznych

Z SAMORZĄDU