Prezydent miasta nie może pozostawić wniosku bez rozpoznania tylko z uwagi na brak pewności co do obowiązywania studium

SĄDY O SAMORZĄDACH - BIULETYN SAMORZĄDOWCA 1 / 2021

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 sierpnia 2020 r., sygn. II OSK 1555/20

W toku rozpatrywanej sprawy w przedmiocie bezczynności prezydenta miasta, Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się do skutku wstrzymania przez sąd administracyjny w innej sprawie wykonania rozstrzygnięcia nadzorczego wojewody.

Rozpatrywana przez NSA sprawa dotyczyła zarzucania bezczynności prezydentowi miasta w zakresie rozpatrywania przez niego wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji mieszkaniowej. Prezydent miasta pozostawił wniosek bez rozpoznania wskazując, że nie jest w stanie obiektywnie stwierdzić, czy jest on zgodny z ustaleniami studium. Studium bowiem w momencie rozpatrywania wniosku było przedmiotem innego postępowania sądowoadministracyjnego – w sprawie ze skargi gmina na rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność tego studium (zapadł w tym czasie już wyrok uchylający rozstrzygnięcie nadzorcze, ale był on nieprawomocny). Tym samym, studium ze względu na brak prawomocności rozstrzygnięcia nadzorczego miało wstrzymaną swoją wykonalność (art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpatrującego niniejszą sprawę powyższe informacje w sposób jednoznaczny prowadzą do wniosku, że wraz z wydaniem wyroku przez wojewódzki sąd administracyjny uchylającego rozstrzygnięcie nadzorcze, studium, którego nieważność stwierdzało rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody, było wykonalne. NSA zauważył bowiem, że jakkolwiek ww. wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego był nieprawomocny w dacie istotnej dla niniejszego rozstrzygnięcia, to - biorąc pod uwagę treść tego wyroku - na podstawie art. 152 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.p.s.a.) rozstrzygnięcie nadzorcze zostało wstrzymane już od dnia wydania wyroku uchylającego zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze. Zgodnie bowiem z treścią art. 152 § 1 p.p.s.a., w razie uwzględnienia skargi na akt lub czynność, nie wywołują one skutków prawnych do chwili uprawomocnienia się wyroku, chyba że sąd postanowi inaczej. Zasady tej nie stosuje się do aktów prawa miejscowego (art. 152 § 2 p.p.s.a.).
W konsekwencji powyższego, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż już nieprawomocne uchylenie przez wojewódzki sąd administracyjny aktu nadzoru spowodowało, iż akt ten nie wywołuje skutków prawnych, o których mowa w art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W konsekwencji, już od daty orzeczenia uwzględniającego skargę na akt nadzoru, na podstawie art. 152 § 1 p.p.s.a., uchwała albo zarządzenie organu gminy, którego nieważność została stwierdzona przez organ nadzoru, wywołuje skutki prawne na równi z aktem, którego nieważność nie została stwierdzona przez organ nadzoru. Tym samym NSA uznał, że prezydent miasta nie miał podstaw do pozostawienia złożonego wniosku bez rozpoznania tylko z uwagi na występujący w ocenie organu obiektywny brak obowiązywania studium w momencie rozpatrywania wniosku.

SPIS TREŚCI

Wydawca: SKIBNIEWSKI MEDIA, Warszawa