Uchwała rady miasta nie może ograniczyć prawa nauczycieli do dodatku za wychowawstwo, wynikającego z przepisów prawa

AKTUALNOŚCI | ORZECZNICTWO - SAS 3 / 2020

Zarządzenie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 23 marca 2020 r., sygn. akt IX P 33/20

Regulamin wynagradzania nauczycieli nie może modyfikować ustawy, regulować odmiennie niż ustawa zasad dotyczących dokonywania czynności z zakresu prawa pracy, czy też odmiennie określać podmioty uprawnione do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy w imieniu pracodawcy. Z tego względu nie można przyjąć, że uchwała rady miasta mogła skutecznie ograniczyć uprawnienie do dodatku za wychowawstwo, wynikającego z przepisów prawa powszechnie obowiązującego w randze ustawy oraz rozporządzenia.

Zasady wynagradzania nauczycieli publicznych przedszkoli, szkół i innych placówek oświatowo-wychowawczych są uregulowane w Karcie Nauczyciela (dalej: KN). Zgodnie z jej art. 3 pkt 1, ilekroć jest w niej mowa o nauczycielach bez bliższego określenia – rozumie się przez to nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych, zatrudnionych w przedszkolach, szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych. Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 2 KN, ilekroć jest w niej mowa o szkołach bez bliższego określenia – rozumie się przez to przedszkola, szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze.

Przepis z art. 30 ust. 1 KN, stanowił, że wynagrodzenie nauczycieli składa się z:

  • wynagrodzenia zasadniczego;
  • dodatków: za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego oraz za warunki pracy;
  • wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw;
  • nagród i innych świadczeń wynikających ze stosunku pracy, z wyłączeniem świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i dodatków socjalnych określonych w art. 54 KN.

Ustawodawca pominął w regulacji ustawowej kwestie związane z określeniem stanowisk i funkcji, które uprawniają do dodatku funkcyjnego. Zostało to pozostawione do uregulowania w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 19 marca 1997 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli wyraźnie wyodrębniało stawkę dodatku za wychowawstwo w przedszkolach. Kolejne rozporządzenia MEN – z 11 maja 2000 r. i obecnie obowiązujące z 31 stycznia 2005 r. – regulujące wynagrodzenia nauczycieli, stanowiły o prawie do dodatku, bez dzielenia jego wysokości na szkoły i przedszkola. W konsekwencji należy uznać, że intencją ustawodawcy przy poszczególnych zmianach nie było wyłączenie nauczycieli przedszkolnych z prawa do tego składnika, lecz zrównanie jego wysokości pomiędzy szkołami i przedszkolami.

Stanowisko takie potwierdza uchwała Sądu Najwyższego z 8 lipca 2008 r., w której czytamy, że „określenie „wychowawca klasy”, użyte w § 5 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za pracę w dniu wolnym od pracy, obejmuje zarówno nauczyciela, któremu powierzono sprawowanie opieki nad oddziałem w szkole (klasą), jak i nauczyciela, któremu powierzono sprawowanie opieki wychowawczej nad oddziałem w przedszkolu” (sygn. akt I PZP 3/08).

Jednocześnie z treści art. 30 ust. 6 w zw. z art. 91 d ust. 1 KN wynika, że to rada gminy określa w regulaminie wynagradzania nauczycieli szczegółowe warunki i wysokość stawek dodatków za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego oraz za warunki pracy, szczegółowe warunki obliczania i wypłacania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw oraz wysokość i warunki wypłacania nagród i innych świadczeń wynikających ze stosunku pracy, o ile nie zostały one określone w ustawie lub w odrębnych przepisach.

Należy jednak podkreślić, że regulamin wynagradzania nauczycieli nie może modyfikować ustawy, regulować odmiennie niż ustawa zasad dotyczących dokonywania czynności z zakresu prawa pracy, czy też odmiennie określać podmioty uprawnione do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy w imieniu pracodawcy. Z tego względu nie można przyjąć, że uchwała rady miasta mogła skutecznie ograniczyć uprawnienie do dodatku za wychowawstwo, wynikającego z przepisów prawa powszechnie obowiązującego w randze ustawy oraz rozporządzenia.

SPIS TREŚCI

Wydawca: SKIBNIEWSKI MEDIA, Warszawa