O nas

SAS9/2016

Sekretarz gminy zatrudniony jako zastępca kierownika usc

PRAWO PRACY - SAS 9 / 2016

W związku z ciążą i częstą nieobecnością w pracy z-cy kierownika urzędu stanu cywilnego oraz w niedługim czasie planowanym odejściem tego pracownika na urlop macierzyński – wójt gminy, w ramach oszczędności, planuje dodatkowo powierzyć to stanowisko sekretarzowi gminy, oczywiście w ramach obecnego stosunku pracy i w ramach dotychczasowego wynagrodzenia. Nadmieniam, że sekretarz jest jedyną osobą w tym urzędzie, która spełnia warunki dotyczące wykształcenia i stażu pracy, pozwalające na zatrudnienie na stanowisku z-cy kierownika usc.

PYTANIE

Czy dopuszczalne jest łączenie tych dwóch stanowisk?

ODPOWIEDŹ PRAWNIKA

Nie ma przeciwwskazań, aby jako zastępcę kierownika USC zatrudnić sekretarza gminy w niepełnym wymiarze czasu pracy, z jednoczesnym zredukowaniem mu zatrudnienia na stanowisku sekretarza gminy.

Zgodnie z art. 1.1.3 - 5. ustawy z 28 listopada 2014 r. prawo o aktach stanu cywilnego kierownikiem urzędu stanu cywilnego jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). W okręgach liczących poniżej 50 000 mieszkańców wójt (burmistrz, prezydent miasta) zatrudnia zastępcę kierownika urzędu stanu cywilnego oraz może zatrudnić inną osobę na stanowisku kierownika urzędu stanu cywilnego. W okręgach liczących powyżej 50 000 mieszkańców wójt (burmistrz, prezydent miasta) zatrudnia inną osobę na stanowisku kierownika urzędu stanu cywilnego oraz może zatrudnić zastępcę lub zastępców kierownika urzędu stanu cywilnego

Nie ma przeciwwskazań, aby jako zastępcę kierownika USC zatrudnić sekretarza gminy w niepełnym wymiarze czasu pracy, z jednoczesnym zredukowaniem mu zatrudnienia na stanowisku sekretarza gminy. Łączne wynagrodzenie z obydwu tych stosunków pracy równałoby się temu, jakie otrzymywał jako sekretarz gminy w pełnym wymiarze czasu pracy.

W tym miejscu warto jeszcze przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z 27 czerwca 1991 r. NSA nie wykluczył zatrudnienia jednej osoby na stanowiskach zastępcy wójta oraz sekretarza. Zdaniem sądu „jeżeli rozmiary zadań wykonywanych na obu stanowiskach na to pozwalają, nie ma przeszkód prawnych do łączenia ich w jednej osobie. Przeciwnie, w małych gminach praktyka taka może być uzasadniona względami finansowymi”.
Pamiętać także należy, iż zgodnie z art. 8.1. ustawy z 28 listopada 2014 r. prawo o aktach stanu cywilnego na stanowisku z-cy kierownika urzędu stanu cywilnego zatrudniona może zostać osoba, która:

ma obywatelstwo polskie, pełną zdolność do czynności prawnych i korzysta z pełni praw publicznych;
nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;
posiada:

–   dyplom ukończenia wyższych studiów prawniczych lub administracyjnych, potwierdzający uzyskanie tytułu zawodowego magistra lub
–   dyplom potwierdzający ukończenie wyższych studiów prawniczych lub administracyjnych za granicą uznany w Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 191a ust. 1 ustawy z 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym albo dyplom ukończenia studiów wyższych za granicą uznany za równoważny z polskim dyplomem potwierdzającym uzyskanie tytułu zawodowego magistra na podstawie umowy międzynarodowej lub w drodze nostryfikacji lub
–   dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu zawodowego magistra i świadectwo ukończenia studiów podyplomowych w zakresie administracji;

posiada łącznie co najmniej trzyletni staż pracy na stanowiskach urzędniczych w urzędach lub w samorządowych jednostkach organizacyjnych, w służbie cywilnej, w urzędach państwowych lub w służbie zagranicznej, z wyjątkiem stanowisk pomocniczych i obsługi.

W zakresie nieuregulowanym w ustawie do osób zatrudnionych na stanowisku zastępcy kierownika urzędu stanu cywilnego oraz do naboru na te stanowiska stosuje się przepisy ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych.

Anna Strmiska-Mietlińska
Zbigniew Mietliński

PODSTAWA PRAWNA
–   Ustawa z 28 listopada 2014 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego Dz.U. z 2014 r., poz. 1741 z późn. zm.)
–   Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 czerwca 1991 r., SA/Po 1479/90, OSP 1992, nr 9, poz. 200
–   Ustawa z 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.)
–   Ustawa z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1202 z późn. zm.)

SPIS TREŚCI

Wójt udostępnia dokumenty urzędowe

POSTĘPOWANIE ADMINISTRACYJNE - SAS 9 / 2016

Ustawa o dostępie do informacji publicznej przewiduje szczególny tryb skarżenia bezczynności organu w tych sprawach. Strona nie ma obowiązku wzywać organu, który w ustawowym terminie nie załatwił jej wniosku, do usunięcia naruszenia prawa. W takiej sytuacji może wnieść skargę od razu do sądu administracyjnego.

Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zapadł 18 maja 2016 r. (sygn. akt I OSK 620/15). NSA oddalił nim skargę kasacyjną wójta gminy M., w której ten domagał się uchylenia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, nakładającego na niego grzywnę za rażącą bezczynność w sprawie o udostępnienie informacji publicznej (wyrok z 19 listopada 2014 r., sygn. akt II SAB 27/14).

STAN FAKTYCZNY

31 sierpnia 2012 r. Anna Z. wystąpiła do wójta gminy M. z wnioskiem o udostępnienie jej wszelkich ewentualnych decyzji administracyjnych i innych dokumentów odnoszących się do budowy, posadowienia, przebudowy urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, które stanowią własność gminy, a znajdują się na trenie jej nieruchomości. Wyjaśniła także, że żądane dokumenty są jej potrzebne, ponieważ zamierza wystąpić do gminy M. z wnioskiem o ustanowienie służebności przesyłu dla tych urządzeń. A ponadto za okres bezumownego korzystania przez gminę z jej nieruchomości ma zamiar dochodzić wynagrodzenia.
23 maja 2013 r. Anna Z. ponownie skierowała do wójta gminy M. wezwanie do zawarcia umowy w przedmiocie ustanowienia służebności przesyłu, zapłaty z tytułu bezpodstawnego korzystania z należących do niej nieruchomości oraz wniosła o udostępnienie jej w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej decyzji i innych dokumentów dotyczących budowy, posadowienia, przebudowy urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych znajdujących się na stanowiących jej własność działkach.
W związku z brakiem jakiejkolwiek odpowiedzi na powyższe żądanie, Anna Z. złożyła do WSA w dniu
1 sierpnia 2013 r. i za pośrednictwem gminy M. skargę na bezczynność wójta tej gminy, polegającą na nieudostępnieniu informacji publicznej przy jednoczesnym braku wydania rozstrzygnięcia odmownego bądź umarzającego postępowanie.
WSA w Rzeszowie, wspomnianym już wyrokiem z 19 listopada 2014 r., rozstrzygnął sprawę na korzyść Anny Z. W konsekwencji zobowiązał wójta do załatwienia wniosku z 23 maja 2013 r. w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy organowi. Ponadto stwierdził, że bezczynność wójta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i wymierzył wójtowi grzywnę w kwocie 2 tys. zł.

WYROK NSA

Rzeszowski wyrok wójt zaskarżył do NSA. W kasacji podnosił, że żadanych informacji nie udostępnił, ponieważ ich nie wytworzył (gmina M., ani jej organy nie wydawały żadnych decyzji administracyjnych w sprawie urządzeń wodociągowych czy kanalizacyjnych, znajdujących się na nieruchomości Anny Z. Ta okoliczność – w ocenie wójta – powoduje, że nie był on zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej na ich temat. Po drugie wójt argumentował, że Anna Z. kierując skargę na bezczynność wprost do sądu administracyjnego, naruszyła przepisy proceduralne. A to dlatego, że przed wniesieniem skargi, powinna zwrócić się do organu (czyli do niego właśnie) z żądaniem usunięcia naruszenia prawa. Po trzecie wreszcie wójt argumentował, że udostępnienie żądanych przez Annę Z. decyzji i dokumentów skutkowałoby pogorszeniem sytuacji prawnej gminy M. w ewentualnym postępowaniu o ustanowienie służebności przesyłu i odszkodowawczym.
Jednak w ocenie NSA żaden z powyższych zarzutów na uwzględnienie nie zasługiwał.
Sąd podkreślił, że obowiązkiem wójta było udostępnienie Annie Z. wszystkich posiadanych dokumentów urzędowych, która ta żądała, a jeżeli takich nie posiadał, to powinien w terminie wynikającym z ustawy Annę Z. o tym fakcie poinformować. Wójt tymczasem nie zrobił ani jednego, ani drugiego (pomimo dwukrotnego wniesienia przez Annę Z. wniosku w tej sprawie), co przesądza, że jego bezczynność miała charakter rażący.
NSA podkreślił także, że ustawa o dostępie do informacji publicznej zawiera odmienny tryb skarżenia bezczynności organu, który nie wymaga aby strona przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa. W konsekwencji i ten zarzut okazał się nietrafiony.
Sąd nie podzielił też ostatniego z zarzutów skargi kasacyjnej. Wskazał, że dokumenty urzędowe będące w posiadaniu organu nie tracą charakteru informacji publicznej w przypadku, gdy ich udostępnienia domaga się osoba fizyczna pozostająca lub mogąca pozostawać z nim w sporze cywilnoprawnym. Odmienne zapatrywania są sprzeczne z celem regulacji ustawowych i konstytucyjnych dotyczących dostępu do informacji publicznej, a nadto byłyby one nielogiczne. Ocena czy określona informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej nie może być odmienna w zależności od tego, kto ubiega się o jej udostępnienie.

Jakub Gortyński

SPIS TREŚCI

Zmiana nadzoru RIO nad finansami gmin

AKTUALNOŚCI / TEMAT MIESIĄCA - SAS 9 / 2016

W ocenie rządu regionalne izby obrachunkowe należy wyposażyć w możliwość kontrolowania samorządów także pod względem rzetelności. JST protestują, mówiąc, że to naruszy ich samodzielność finansową, gwarantowaną konstytucją. Wskazują również, że mechanizmy zapobiegające nadmiernemu zadłużaniu się gmin korzystających z niestandardowych instrumentów finansowych powinny się znaleźć w ustawie o finansach publicznych.

Spór na linii rząd – samorząd w sprawie projektu nowelizacji ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych trwa. Obradujący 22 sierpnia 2016 r. Zespół ds. Systemu Finansów Publicznych Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu wystawił mu ocenę negatywną. Natomiast Zespół ds. Ustrojowych KWRiST nie zajął wobec projektu żadnego stanowiska. Głównie dlatego, że obecny na nim Sebastian Chwałek, wiceminister administracji i spraw wewnętrznych, zapewnił stronę samorządową, że jego resort jeszcze raz pochyli się nad uwagami samorządowców. Z tych też względów opinii na temat projektu nie wydała Komisja Wspólna Rządu i Samorządu Terytorialnego na plenarnym posiedzeniu, które odbyło się 31 sierpnia br. Zadecydowała, że prace nad projektem będą toczyć się dalej w Zespole ds. Ustrojowych oraz Zespole ds. Systemu Finansów Publicznych. Mają też one wydać na jego temat wiążącą opinię.

CZEGO PRAGNIE RESORT?

Opracowany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji projekt nowelizacji ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych wprowadza trzy zasadnicze zmiany w funkcjonowaniu tych izb.

1. Kompetencje kontrolne RIO

Po pierwsze rozszerza kompetencje kontrolne RIO. Te – zgodnie z art. 1 pkt 3 projektu – mają zostać poszerzone o kryterium rzetelności i gospodarności. Obecnie obowiązujące przepisy stanowią, że prowadzona przez RIO kontrola prowadzonej przez jednostki samorządu terytorialnego gospodarki finansowej opiera się na kryterium zgodności z prawem i zgodności dokumentacji ze stanem faktycznym.

2. Zakres podmiotowy kontroli RIO

Po drugie MSWiA chce poszerzyć zakres podmiotowy kontroli RIO. Obok podmiotów, których gospodarka finansowa jest obecnie badana przez RIO (m.in. gminy, powiaty, województwa samorządowe, związki i stowarzyszenia samorządowe oraz samorządowe jednostki organizacyjne, w tym osoby prawne) izby miałyby także kontrolować działalność podmiotów, które nie są bezpośrednio zależne od JST (głównie spółek). Zgodnie bowiem z art. 1 pkt 1 projektu izby miałyby także kontrolować gospodarkę finansową osób prawnych, na które samorządy (ich związki, stowarzyszenia, etc.) wywierają wpływ wspólnie, bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności poprzez:

finansowanie w ponad 50 proc.,
posiadanie ponad połowy udziałów albo akcji,
posiadanie ponad połowy głosów wynikających z udziałów albo akcji,
sprawowanie nadzoru nad organem zarządzającym,
posiadanie prawa do powoływania ponad połowy składu organu nadzorczego lub zarządzającego.

3. Zmiana trybu powoływania prezesów

Po trzecie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji planuje doprecyzować, że nadzór nad działalnością administracyjną izb (a więc nie orzeczniczą) sprawuje MSWiA (art. 1 pkt 2 projektu). A ponadto zmienić tryb powoływania prezesów poszczególnych izb obrachunkowych, istotnie wzmacniając rolę rządu w ich organizacji i przebiegu (art. 1 pkt 16 projektu). A to dlatego, że konkurs będzie zarządzany przez prezesa Rady Ministrów. Ten też ma powoływać członków pięcioosobowej komisji konkursowej. W jej skład mają wejść: trzej przedstawiciele rządu (prezes Rady Ministrów, minister administracji publicznej oraz minister finansów) i po jednym przedstawicielu Krajowej Rady Regionalnych Izb Obrachunkowych oraz strony samorządowej (tego ostatniego ma wyznaczać Komisja Wspólna Rządu i Samorządu Terytorialnego).

ZAMACH NA SAMODZIELNOŚĆ

I właśnie przeciwko tym trzem propozycjom protestują samorządy i zrzeszające je organizacje. Wszystkie najważniejsze (Związek Gmin Wiejskich RP; Związek Miast Polskich; Związek Powiatów Polskich) wyraziły co do nich negatywne stanowiska:
– Wprowadzenie kryterium gospodarności do kontroli zadań własnych budzi nasze największe zastrzeżenia – mówi Marek Olszewski, przewodniczący ZGW RP – Może to bowiem potencjalnie prowadzić do oceny zasadności podejmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego decyzji dotyczących np. realizacji inwestycji, czy ich finansowania. To zaś jest istotnym naruszeniem niezależności finansowej samorządu – dodaje.
Samodzielność jednostek samorządu terytorialnego jest zagwarantowana w Konstytucji RP (art. 165) co jest rozwinięciem zasady naczelnej naszej Konstytucji – przypomina Zygmunt Frankiewicz, prezes Związku Miast Polskich – Dlatego nadzór finansowy, prowadzony przez RIO, może być sprawowany wyłącznie na podstawie kryterium legalności. I dodaje, że prowadzenie nadzoru nad JST także na podstawie kryterium gospodarności, pozostaje w rażącej sprzeczności z postanowieniami Konstytucji RP.
– Zaproponowane w projekcie nowelizacji ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych rozwiązania bezpośrednio uderzają w konstytucyjnie zagwarantowaną samodzielność JST – wskazuje Ludwik Węgrzyn, prezes Zarządu Związku Powiatów Polskich – Zaś szczególny sprzeciw budzi pomysł poszerzenia zakresu funkcji kontrolnej regionalnych izb obrachunkowych o kryterium gospodarności w zakresie tytułów dłużnych – dodaje.
Zgodnie bowiem z obowiązującymi przepisami, jednostki samorządu terytorialnego mogą zaciągać dług na okres przekraczający rok budżetowy jedynie na pokrycie deficytu spowodowanego wydatkami majątkowymi.
– W konsekwencji kontrola gospodarności w tym zakresie będzie polegała de facto na ocenie racjonalności ponoszenia wydatków majątkowych, w szczególności realizacji poszczególnych inwestycji – przekonuje prezes Węgrzyn.
Co więcej w ocenie samorządów takie rozszerzenie kompetencji nadzorczych RIO nie uchroni samorządów przed niekontrolowanym zadłużaniem. Dlatego mechanizmy zabezpieczające przed korzystaniem z niestandardowych instrumentów finansowych powinny znaleźć się w ustawie o finansach publicznych.
– Wprowadzenie takich zmian w ustawie o finansach publicznych spowoduje, że poszerzanie kompetencji kontrolnych RIO poza kryterium legalności okaże się zbędne – przekonuje Marek Olszewski.
Samorządy sprzeciwiają się także rozszerzeniu katalogu podmiotów podlegających kontroli RIO. Ten – w ocenie Związku Miast Polskich – powinien pozostać bez zmian. Również dlatego, że wyczerpuje on listę podmiotów zależnych od JST, a ponadto obejmuje wszystkie inne podmioty w zakresie, w jakim wykorzystują one dotacje z JST. Użyte w proponowanej zmianie sformułowanie „bezpośrednio lub pośrednio wywierają wpływ” nie ma znaczenia prawnego.
Z kolei Związek Powiatów Polskich wskazuje, że doraźne rozszerzenie zakresu podmiotowego działalności kontrolnej nie rozwiąże żadnych problemów. Przeciwnie będzie generować pytania co do sposobu realizacji funkcji kontrolnej w spółkach niebędących w całości własnością jednostek samorządu terytorialnego.
Samorządowcy nie zgadzają się również na faktyczne podporządkowanie regionalnych izb obrachunkowych rządowi i ministrowi spraw wewnętrznych i administracji.
– Kiedy powstały regionalne izby obrachunkowe były w całości wyłaniane przez samorząd. Członków kolegium RIO, które wybierało potem prezesa, zatwierdzał sejmik samorządowy województwa. Było to gremium niezależne od administracji rządowej, a także samorządowej, bo nie można go było odwołać – przypomina Andrzej Porawski, dyrektor Biura Związku Miast Polskich.
Później RIO przekazano pod nadzór administracji rządowej. Ustawodawca zmienił też sposób powoływania prezesów izb, eliminując z tej procedury przedstawicieli samorządu terytorialnego.
– Natomiast obecna propozycja MSWiA zmierza do pełnego podporządkowania RIO rządowi, w tym również w zakresie wyboru prezesa (trzech reprezentantów w komisji konkursowej), co oznacza, że to koniec niezależności RIO od administracji rządowej – wskazuje Andrzej Porawski.
Związek Powiatów Polskich wskazuje, że strona samorządowa mogłaby się zgodzić, aby szefa izby powoływać w drodze konkursu, ale pod warunkiem, że w komisji konkursowej zachowana zostanie równowaga przedstawicieli rządu, samorządu i Krajowej Rady RIO (np. po trzech). ZMP uważa natomiast, że komisja konkursowa powinna składać się w 50 proc. z przedstawicieli rządu i w 50 proc. z przedstawicieli strony samorządowej.
Z kolei Związek Gmin Wiejskich proponuje, aby nadzór nad działalnością administracyjną izb sprawował nie minister administracji, a finansów.

GŁOS ZAINTERESOWANYCH

Stanowisko w sprawie projektu przedstawiła także Krajowa Rada Regionalnych Izb Obrachunkowych.
Wynika z niego, że KR RIO nie jest przeciwna ani rozszerzeniu katalogu podmiotów, które miałyby podlegać kontroli izb, ani też nie protestuje przeciwko wprowadzeniu nowych kryteriów kontroli działalności finansowej JST, czyli gospodarności i rzetelności. Izba zwróciła jedynie uwagę na konieczność redakcyjnego doprecyzowania brzmienia art. 1 pkt 1 i pkt 3 projektu.
Jednocześnie jednak KR RIO wskazała, że przewidziane w projekcie nałożenie na izby nowych zadań kontrolnych bez wzmocnienia kadrowego, jak również wzrostu wynagrodzeń, nie będzie skutkować wzmocnieniem, ale poważnym osłabieniem Izb. Już teraz bowiem najlepiej wykwalifikowani pracownicy RIO odchodzą do pracy w JST oraz innych sektorach gospodarki.
– W szczególności rozszerzenie przedmiotu nadzoru RIO w zakresie wszelkiego rodzaju opłat, a nie jak obecnie „opłat lokalnych, do których zastosowanie mają przepisy ustawy Ordynacja podatkowa”, będzie wiązać się z koniecznością zwiększenia zatrudnienia w izbach – czytamy w stanowisku. – A to dlatego, że zmiana ta spowoduje, że do nadzoru kolegium trafią wszystkie uchwały organów JST w sprawie podatków, opłat, cen czy taryf, ale także np. czynszów za lokale mieszkalne i użytkowanie, opłat za wodę i odbiór ścieków, opłat za przedszkola i żłobki, opłat cmentarnych, adiacenckich, czy planistycznych – wylicza KR RIO.
Natomiast zastrzeżenia KR RIO budzi nowa, zaproponowana w projekcie procedura wyboru prezesów poszczególnych Izb.
– Już Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 28 kwietnia 1999 r. (sygn. akt K 3/99) wskazał, że to, że przepisy ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych określają RIO mianem państwowych organów nadzoru i kontroli finansowej nie jest równoznaczne z poddaniem tych organów organizacyjnej i funkcjonalnej podległości Radzie Ministrów lub któremuś z jej członków, decydującym o zaliczeniu RIO do organów administracji rządowej.
Z tych również względów, w ocenie KR RIO, doprecyzowania wymagają przepisy projektu stanowiące, że nadzór nad działalnością izb sprawuje minister administracji. – Tak, aby nie było żądnych wątpliwości, że RIO znajdują się poza strukturą administracji rządowej, a ministrowi administracji nie przysługują żadne władcze kompetencje o charakterze orzeczniczym, kontrolnym, czy szkoleniowym – czytamy w stanowisku.

Jakub Gortyński

SPIS TREŚCI

Przegląd legislacyjny

AKTUALNOŚCI / PRZEGLĄD LEGISLACYJNY - SAS 9 / 2016

Dz.U. z 2016 r. poz. 925, 1250, 1354, 1355

DZIAŁ ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ

Od 17 sierpnia 2016 r. obowiązuje ustawa z 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 1250)

Ustawa przewiduje dokonanie zmiany w art. 9a ust. 1 ustawy z 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U. z 2015 r. poz. 812, z późn. zm.), w strukturze działu administracji rządowej budownictwo, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo, polegającej na dookreśleniu, że w zakresie spraw należących do tego działu znajdują się sprawy rewitalizacji z wyłączeniem spraw wynikających z realizacji polityki regionalnej w zakresie rewitalizacji obszarów zdegradowanych społecznie i gospodarczo. Zmiana dotyczy także Urzędu Dozoru Technicznego, który podlegać ma ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa. Zmiana polega także na doprecyzowaniu, że wchodzące w zakres działu rozwój regionalny sprawy programowania i realizacji polityki regionalnej obejmują politykę miejską oraz koordynację programów i działań w zakresie rewitalizacji obszarów zdegradowanych społecznie i gospodarczo.

OPŁATY ZA USUNIĘCIE DRZEW I KRZEWÓW

Od 29 sierpnia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Środowiska z 25 sierpnia 2016 r. w sprawie opłat za usunięcie drzew i krzewów (Dz.U. z 2016 r. poz. 1354)

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 85 ust. 7 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2015 r. poz. 1651, 1688 i 1936 oraz z 2016 r. poz. 422) i określa:
1) stawki dla poszczególnych rodzajów lub gatunków drzew w zależności od obwodu pnia oraz od tempa przyrostu pnia na grubość, stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2) współczynniki różnicujące stawki w zależności od lokalizacji drzewa lub krzewu, stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia.

OPIEKA ZDROWOTNA

Od 30 sierpnia 2016 r. obowiązuje ustawa z 21 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 1355)

Celem ustawy jest zapewnienie przejrzystego procesu wydawania opinii o celowości inwestycji przez wojewodę oraz ministra właściwego do spraw zdrowia, które będą miały kluczowe znaczenie dla rozwoju ochrony zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej. Jak wskazali twórcy nowelizacji, jej celem jest uniknięcie nadpodaży na lokalnym rynku usług zdrowotnych przez tworzenie zasobów nieadekwatnych w stosunku do potrzeb świadczeniobiorców na tym obszarze.

ODNAWIALNE ŹRÓDŁA ENERGII

Od 31 sierpnia 2016 r. obowiązuje ustawa z 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 925)

Celem nowelizacji jest usunięcie wątpliwości interpretacyjnych prawnych i redakcyjnych przepisów, które nie weszły jeszcze w życie, w ustawie z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. Założeniem nowelizacji było:

1) wprowadzenie przejrzystych zasad w zakresie wytwarzania i wykorzystywania na własne potrzeby energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (OZE) w mikroinstalacjach, zapewniając, iż takie działania nie mają być nakierowane na osiąganie zysków, a jedynie na zaspokajanie własnych potrzeb energetycznych;
2) zmiana definicji instalacji OZE oraz wprowadzenie nowej definicji hybrydowej instalacji OZE;
3) dokonanie zmian w aukcyjnym systemie wsparcia w zakresie podziału aukcji na koszyki technologiczne oraz promowania w większym wymiarze technologii, które wytwarzają energię w sposób stabilny i przewidywalny;
4) wprowadzenie możliwości bardziej efektywnego wykorzystywania lokalnie dostępnych zasobów biomasy;
5) likwidacja zbędnych elementów zawartych w oświadczeniach składanych przez wytwórców energii w instalacjach OZE wykorzystujących biomasę, biogaz, biogaz rolniczy lub biopłyny oraz likwidację zagrożenia odebrania całości wsparcia w sytuacji wytworzenia w ww. instalacji energii w oparciu o inne paliwo;
6) wprowadzenie możliwości budowy nowych dedykowanych instalacji spalania wielopaliwowego;
7) doszczegółowienie kwestii związanych z dopuszczalną wartością pomocy publicznej;
8) zastąpienie Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A. przez Zarządcę Rozliczeń S.A;
9) wprowadzenie procedury badania. tzw. efektu zachęty dla wytwórców biogazu rolniczego.

SPIS TREŚCI